(५3…) र्यांतेकप्रऱ्कैला, यावैकौ' शेवटचा योद्धा ष्टध्‘ग्ळीरप्ञ चव्हार्णर्हेप् झेप. य्_। धूर पुरुषांना पप्डप्प स्राल्पानंतर बाराव्या रानकप्च्या शा'मापप्शून हिंदुस्थान देराप्वर मुसलमानांना अ'मल' स्थापित ज्ञाप्ठा;व मळो'गळी न्नाद्शाहींच्या अखै’ळोपर्मेंत अनेक मुसलमान राजवराणीं' निर्माण क्षांळींड्रपण त्या चरोवरच त्यांच्यांत ऎपआराम वाढत जाऊन व दारूबें व्यसन शिरून तें अतीशय वळप्-
बळें; व्याश्याणेंय कित्येक मुसलमान राज्यकर्ते विंषयाँ, व्यतननृ, जुलमी व क्रूर निर्माण साठे; तथापि त्यांच्यांत पुष्कळ राज्यकर्ते प्नजाद्ट्प व सद्गुणळोहीं निघाले,
ड्तहेंच नटॅर्हे
तर फक्त ।">श्दुस्यानच्पप्च नईंर्हे तर जगाच्याहौ ड्प्‘तेंह्।सांत शोभण्यात्नारवे कित्येक राज्यकर्ते अटँप्ळिककहृप् निपजलै; ।द्र्ळोयाय, मुसलमानांनीं प।"ब्ल्व। पद्दि ल्या कैळल्या स्वप्चांतपुफ्ळ कू परद्`र्शी नेळो असून पुढें नादो‘शहा, अहंमद्शह्य अचदाळी वरारें मुसळपानांनी'हीं
।टेंदृस्थानट्रेशांतून मुचळक लूट आपणावरळोवर नेर्टेव्लीं अहि. पातु मुसठ्यानांनीं' द्दिद्गुस्थानांत राज्पें भ्व्पाद्न करून तें ड्कडॅच स्थाईक ज्ञाल्यानंतर देशांतप्ळ`पतप् ट्रेराप्तच र।।"ब् ला आहे, व
तो स्थाईक राज्यकव्यापकळी’ कांहोंनीं छूय् करून कित्येक वेळा मिंळावला असला तद्ळी तो अन्यरूपानै‘ पुन्हां फॉंतच खेळत राहिलेला आरे. पुगेपांतोंल पकाद्दी रा'ट्राम्व् उपषोगिठें'
नाही' असे अप्तयाळिद्र्त वतन त्यप्नीं ळिपढ्यानु‘पेंढ्या मोंगिर्ले आहे; वदेर्शातळीळ संपत्ती ट्रेशांतव तव करून त्यांन।' आपळीं’ अनेक कृत्ये अजरामर करून ठेविंळी' आहेत, व्यंग
अथवा वाईंटपणाच पहावपांचा तर युरेभांतहृळो पुष्कळ राज्यकर्ते वार्हय् निघाल्याचीं अनेक उद्दाहृरणें ट्प्स्ना’ष्कुतां येतौल. चांगवें व वाईट यांवै' मेइमीं’येंच मिश्रण अस्लिंटू हाणून
चांगल्या वप्ट्टेटप्र्चां तुलना करून मुसळमर्ना राज्यांत हिंदु प्जिस कितपत राजकीय महत्त्व प्राप्त ज्ञालैं, यासंयंपीं, आर्णी त्यांच्या कारकळीर्दुर्पिक्षांहो त्यांच्या गुणळोपासंषंर्थी घोडक्पांत उळेंख करणें अवश्यक आहे. शिवप्य ट्प्‘क्षेणतळीछ मतळमानी राज्यांत मराठ्यांनटॅ प्राप्त साढेढें मव्त्व, हूं, हिंदुस्थानांतौळ र्मोगलीं याद्शाहृऱ्च्त हिंदुलोकप्नां पप्प्त
शालेल्या महत्वाच्या माननिं-अप्ष्णि व्यापक व रप्ष्ठू‘प्प ट्ष्टीनें आबेक म्रहृत्त्वप्चें‘ आहे; म्हृणुन त्यारळोनेधी’ मार'श्रळी पळोडवपांत विवेचन केले आहे. ` द्द्राणांत नवव्या शतकांत “ सामप्नौ” या नांवाचा एकषंशराज्य करीत झेंतप्, या दंशांतींळ पांववप् सुलतान अवदुळमळिक
पप्व्या जवळ अळप्तपळोन पप् नांवप्चप्
एक बुकगलाप्त असून, तो अवद्रुटुमत्विक याच्या ।वशेष पैमांतीळ होता, म्हणून ह्या सन ९६७ मढपें ब्यान अऱ्ठप्तग्फ्रा यात
सोरान्नान प्रांताच्या घुनदारोवर मेमिंले' होते.
पुढें दोनव वपान! अवद्रुल्ऽपळिक मृत्यु पावला, वत्याचा मुलगा मनसूर हा गाद्प्वर आला, तेव्हां व्यास पद्र्च्पुत करून आपण गाद्ळो मिंकंवप्वळो भ्हृणून अळप्तगळोनर्वि कारस्थान
श्याख्यिठु म्हृण्ष्टा मनयूर पाने त्यास ड्रुनैद्प्रांवस्त्रन फाक्त घक्तिं. तें'ठुप् लाने' गर्ना
