पान:मराठी रंगभुमी.djvu/151

विकिस्रोत कडून
हे पान प्रमाणित केलेले आहे.
१३३
भाग २ रा.



त्याप्रमाणें श्रीविष्णूचा वर मिळतांच कवितादेवीचें स्वरूप पार बदललें. तिचें तें मंद सुहास्य, सौम्यगति व सोज्वल रूप नष्ट झालें ! आतां तिनें केस पाठीवर मोकळे सोडिले, कपाळीं मळवट भरून, पदर घट्ट बांधून एका हातांत प्रज्वलित केलेली दिवटी धरून तांडवनृत्य करण्यास प्रारंभ केला. नंतर कवितादेवी हिमाचलापासून मुंबापुरीकडे धांव घेत निघाली. येतयेत व-हाड प्रांतांत येतांच बोलू लागली: " आतां आलें मला आवसान ॥ हृाणाद्वाण ॥ दाणादाण ॥ रानोरान ॥ करितें जाण ॥ आलें मला अवसान ॥ " बसबत ! आतां मी माझा पुत्र केव्हां डोळे भरून पाहीन असें मला झालें आहें, असें ह्मणत कवितादेवी क्षणार्धीत मुंबापुरींत येतांच ' मात्रदवता समान, नसे कोणी जगांतरीं ' असें तारस्वरानें ह्मणत ह्मणत कवितादेवीचा प्रियपुत्र तिच्यापुढ़ें येऊन त्यानें तिला अगोदर बंधमुक्त केलें व ह्मणाला, ' माते, तुला इतके दिवस मी बंदीत ठेविलें अँ ? खरोखरच कोण सुस्ती ही ! ' मेपपात्र झालों । मी इच्या अहारी पडलों ॥ " तें ऐकृन कवितादेवी पुत्रकाचा हात धरून ह्मणाली, " निशींदिनीं प्रिय सखया तूं । मनांत कां झुरतोस " बाळा, मातेची बंधनें ज्यानें तोडिलीं तोच खरा पुत्र ! बालका, आतां मला तें स्वर्गीतलें अमृतपानसुद्धां नकोरे ! तुझ्याबरोबर राहून " लईबेस झुणकानू कांदा भाकूर || खाउनशान देईन ढेकूर || ” असें म्हणून आपल्या पोटाशीं आपल्या पुत्राला घट्ट धरून ती पुढें ह्मणाली, ' बाळा रोमांकिता, माझी तनू ॥ थर थर थर् थर् थरं थर् थर् थरीं थर्र् थरं ॥ अशी झाली आहे ! आतां ऊठ, चोहीं राष्ट्रांत फीर. पुत्रका, माझा दिग्विजय कर! हें शुभवर्तमान गाजीव ! तूं आपल्याप्रमाणें किता घालून हजारों भक्कांचा समुदाय उत्पन्न कर. हा वेळपर्यंत कवितादेवी सगुणरूपानें आविर्भूत झाल्याची बातमी हां हृां ह्मणतां सर्वत्र पसरली; व अनेक कविवर्य आपापलीं चोपडीं घेऊन त्या ठिकाणीं प्राप्त झाले व देवांच्या सभोंवतीं स्थापन्न झाले ! नंतर देवी सर्वास ह्मणाली, " मी तुह्मां सर्वाना वर देतें, श्रवण करा;