२२३ भाषाशास्त्र, most of the logical artillery, which European scholars have brouyht to becer upon the chronology of our ancient Literature; it is this that is temporary doing damage to its antiquity. Those foregone conclusions easily throw these scholars into the frame of mind, in which to borrow the terse vigour of Chillingworth's language, “ they dream what they desire, and believe their own dreams. " ( Telang's Bhagwat Gita. P. CXIX. ) सदरहू अवतरणांतील इतालक वर्ण आमचे आहेत. (ग्रंथकर्ता.) नामदार तेलंगांचे सदरचे उद्गार अगदी अक्षरशः त्यांस पाश्चात्य ले- खरे असून, त्यांची सत्यता त्यांनी खाचा मिळालेला टु- प्रत्यक्ष उदाहरणे देऊनच सिद्ध केली जोरा. | आहे. तथापि, कित्येक पाश्चात्यांना हे देखील खरे वाटणार नाही. सबब, त्यांचेच माप त्यांच्या पदरांत घालणे विशेष श्रेयस्कर व इष्ट वाटल्यावरून, ह्यांच्या लेखाच्या पुष्टीकरणार्थ, आणखी एका नामांकित पाश्चात्य पंडिताच्या ग्रंथातील अवश्य तितकें अवतरण येथे देतो. गोल्डस्टकर म्हणतो, When I see that the most distinguished and the most learned Hindu Scholars and devines – the most valuable and sometimes the only source of all our knowledge of ancient India are scorned in theory, mutilated in print, and, as a consequence, set aside in the interpretation of Vaidik texts;—when I see that the most ancient readers of Hindu antiquity are interpreted to the European public in such a cumen' @s to ceCUse to be tucut colutch they de;- * * * wheri I see that the eny forms of the ucumcgudge Gre fulsifted,......when I see that they acto
