भाषाविषयक आर्य व पौरस्त्य प्रयत्न. २२१ तितकें अर्वाचीनत्व आणण्याचा पाश्चात्य लोक सतत प्रयत्न करितात, असे त्यांना निर्भिडपणे लिहले आहे. ते म्हणतात,
- It appears to me that a tltese days, there hts set in a powerful tendency in Europe to set dow12 ductuittuccc 0o7:/cs (Utt cuc८७Ses of 107:les of o१८' ८८.cucut Sanskrit literature, to as late a date as possible. "
( Telang's Bhagwatgita. ) सदरहू अवतरणांतील इतालिक वर्ण आमचे आहेत. (ग्रंथकर्ता.) आपले प्रतिपादन सिद्ध करून दाखविण्यासासाठी, कित्येक पाश्चात्य विद्वानसुद्धा कशी पाश्चात्यांची धरसोड पाश्चात्याचाधरसडि धरसोड करतात, व बद्भिपवक कशा व त्यांचा लपंडाव. प्रकारचा लपंडाव माजावतात, हे अनेक उदाहरणांनी तपशिलवार दाखवून, नामदार तेलंग हे - णखी असेही सांगतात की, कालनिर्णय करण्याच्या बाबतीता ज्या ज्या गोष्टींची आणि प्रमाणांची अवश्यकता आहे. त्याविषयी पूर्ण दुर्लक्ष करून, व आपल्या नांवाच्या महत्वावरच विशेष भिस्त ठेवून, ते मनसोक्त सिद्धान्त ठोकून देतात. तेलंग लिहितात. “ I cannot leave this topic without, entering an emphatic protest against the perfectly arbitrary method of fucing tutes, in the ai.story of Sc:nskrit Literature. * Not 0 1 (Ure pothesis formed on the wealtest possible collectton of facts, but upon guch hypotheisis further superstructures ofspeculation are raised. And when that is done, the essential weakness of the base is often effectually kept out of view. By such methods, the whole of Sanskrit Literature, or nearly the whole of it, is being shown to
