आहे, त्या अर्थी भारताच्या केलेले असावें असे वाटतें. प्रकरण दुसरें. सद्यः स्वरूपकारानें तें या पुराणांतून संग्रहीत गरुडपुराण, १७ वें. मत्स्यपुराणमतें याचें लक्षण असे आहे कीं:- यदा च गारुडे कल्पे विश्वांडाद्गरुडोद्भवम् । अधिकृत्याब्रवद्विष्णुः गारुडं तदिहोच्यते ॥ तदष्टादशकं चैव सहस्राणीह पठ्यते || अ. ५३-५३. नारदपुराणमतें याची सूची अशी आहे:- मरीचे शृणु वच्म्यद्य पुराणं गारुडं शुभम् । गरुडायाऽब्रवीत्पृष्टो भगवान्गरुडासनः । एकोनविंशसाहस्रं तार्क्ष्यकल्पकथाचितम् || पुराणोपक्रमो यत्र सर्गसंक्षेपतस्ततः । सूर्यादिपूजनविधिः दीक्षाविधिरतः परम् || श्रयादिपूजा ततः पश्चान्नवव्यूहार्चनं द्विज ! पूजाविधानं च ततः वैष्णवं पंजरं तथा । योगाध्यायस्ततो विष्णोर्नामसाहस्रकीर्तनम् ॥ ध्यानं विष्णोस्ततः सूर्यपूजा मृत्युंजयार्चनम् ॥ मालामंत्राः शिवार्चाऽथ गणपूजा ततः परम् । गोपालपूजा त्रैलोक्यमोहनश्रीधरार्चनम् । विष्ण्वर्चा पंचतत्त्वार्चा चक्रार्चा देवपूजनम् ॥ न्यासादिसंध्योपास्तिश्च दुर्गार्चाऽथ सुरार्चनम् ।
