पीडीएफ सुरेशभट इन च्या सौजन्याने छन्दोरचना RNS6
- हिरण्यकेशी” (५८०) [ जलौघवेगा द्विरावृत्ता]
पुरें निमितें सदा नवों हीं ! मनास चिन्ता मनस्वि देशी, रुचे तुला मी निघून जावें रुसूनि कोठे तरी विदेशीं? भवप्रपञ्चीं श्रमू मुखाने, हृदैक्यगीतें म्हणू मुखाने, करील तेजोमय गृहाला प्रसाद तूझा हिरण्यकेशी. (१६८) ] SS V — V V V — ! जलोद्धतगति م ن ں ں ں [ ] ( &ہا ) f&d&#ی3P रचुनि कुणी प्रसन्न कविता सलील करिता चमत्कृति—पहा ! जुळबुं बधे यशास्तव दुजा प्रयत्न करुनी सुशब्दनिवहा. श्रमुनि जरी सुपात्र घडिलें, रुचे न रसिका रसाविण रितेंखर बनले सुशिक्षित तरी करू न शकतील अश्धललितें. ( १६९) संस्कृतांत भका (८/१३२) आणि रह (५/१२७, ५/१४८, २२/६५ ४६/७०) हीं अश्वललिताचीं झुदाहरणें आहेत. कामकला (५८८) [ ० ० ॥ मदिरा । -] म्हणतात मनोभवभाव पवित्र खरा नच मत्सर ज्यास शिवेना, मग मत्सर दाखविर्ता प्रिय औप्सित दूरच जाय नि जीव निवेना. जर फोल बलात्कृति होय अिथे तर ही हृदयांतुनि कां मग लाही ? कधि भक्ति अलौकिक होचुं शके नच काय विलक्षण कामकला ही!(१७०) “ दगडावरि वा गवतावरता गिरिकन्दरकुञ्जगुहान्तरवासी वरुषाऋतुमाजि पडे झुघडा दृढ आतपशीतहि तो झुपवासी नगणी दिनरात्र न निद्रितही, मग कोण पुसे अितरां विषयांसी ? निजसेजसुखों रतला तर धन्य किती पशु अन्य वृथा वय नासी ! (किशुर ३७) भिजी २५२ वी कविता कामकलावृत्तांत आहे. *सुकेशी”* (५९७) [७ - - - ॥ ५ --.] घटे ही प्रीति दानें म्हणूनी का न देशी? परी विद्येपरी ही दुणावे गे सुकेशी. (१७१)
