"परंतु माल तर पाहू द्या." ते गि-हाईक म्हणाले.
"माल खूपसुरत आहे. बहोत उमदा माल ! "
"खरे सांगायचे, म्हणजे माल मलाही नको आहे. मी आणखी कोणाला विकीन. तू किती घेणार पैसे ? "
"दोन हजार तरी द्या ! "
"परंतु एकदा पाह दे ती मुलगी."
"मुलगी म्हणजे रत्न आहे. मला तिची दया येते. खरोखरच गोड आहे ती मुलगी."
तो गुंड व ते गि-हाईक चित्राच्या खोलीत आली. चित्रा घाबरली.
"सोडा हो मला. तुम्ही का मला त्यांना विकणार ? "
"हो,”
"अरेरे. मी का बाजारी माल ? "
"पोटासाठी, सारे पोटासाठी ! ”
"हे तर श्रीमंत दिसतात. हेही का पोटासाठी मला विकत घेणार ?"
"माझ्या चैनीसाठी तुला विकत घेणार आहे." ते गि-हाईक म्हणाले.
"तुम्ही मुसलमान दिसता. खरोखरच का मुसलमान वाईट असतात ?"
"आम्हाला बोलायला वेळ नाही."
ते दोघे गेले. सौदा ठरला, रात्रीच्या वेळेस . एक मोटार आली. चित्राच्या तोंडात बोळा कोंबण्यात आला. तिच्या तोंडावर बुरखा घालण्यात आला. तिला खाली नेण्यात आले. मोटारीत घालण्यात आले. गेली मोटार.
कोठे गेली चित्रा ? पुढे काय झाले तिचे ?
त्या मुसलमानाचे खरे नाव होते दिलावर. परंतु त्याने खोटे नाव, घेतले होते, पण त्याला दिलावर म्हणूनच ओळखू. कोण हा दिलावर ?
हा दिलावर फातमाचा नवरा. दिलावर उधळ्या होता. त्याला नेहमी पैशांची टंचाई असे. फातमा त्याला बोले. परंतु, त्याचा खर्च कमी होत
