पान:चित्रा नि चारू.djvu/५४

विकिस्रोत कडून
या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले आहे

 "अरे ते वानर नव्हते. ते देव होते. मारुती म्हणजे का साधे माकड ? तुम्ही शाळेत जात जा. परीक्षेत पास व्हा हो बाळांनो. जातील हे दिवस. उगीं. रडू नका. आणि बाहेर कोणी काही विचारले तर फार बोलत नका जाऊ. समजलेत ना ? " सीताबाई सांगायच्या.

 काही दिवस असे गेले. बळवंतराव आता पूर्ण भ्रमिष्ट झाले. ते एकदम काहीतरी बोलत, जेवायसाठी पाटावर बसत. आणि 'चित्रा, आलो हो. कोण नेता तुला पळवून, बघू दे.' असे म्हणून एकदम उठून धावत. काठी घेत. घरातून बाहेर जात. भोजू त्यांना धरी. परत घरात आणी.

 ते आपल्या खोलीत बसून राहात, भोजू पहारा करी. बळवंतरावांना कधी तो कलेक्टर डोळ्यांसमोर दिसे. ते आपल्या मुठीं वळीत. ' मोठा आला कलक्टर ! थोबाडला असता त्या दिवशी. त्याची मुलगी हरवली असती तर त्याचे नसते का डोके फिरले ? आणा रे त्या कलेक्टरला धरून. कानशिलात देतो त्या गाढवाच्या. हा बळवंतराव का नालायक ? मग लायक तरी कोण ? चित्रा. जगात फक्त चित्रा लायक, कोठे आहे चित्रा ? हाका मारते वाटते ? भोजू, धाव. चित्रांच्या मदतीला धाव. दुष्ट आहे तिची सासू, दुष्ट, फार दुष्ट राक्षसीण आहे. तिनेच चित्राला नाहीसे केले. नाही नाही ते बोलते. बोलू दे.'

 '....ती बघा चित्रा ! श्यामू, रामू, दामू, आली रे तुमची ताई ! हसा. पुसा डोळ्यांचे पाणी, चित्रा, कोठे ग लपली होतीस ? दाराआड होतीस ? कोठे होतीस ? आता मी वेडा नाही. कोण म्हणते मी वेडा आहे ? मी वेडा, तर शहाणा कोण ? चित्रा, चित्रा एक शहाणी. साऱ्या जगाला ती अक्कल देईल. निष्पाप मन म्हणजेच नाही का अक्कल ! सर्वांवर विश्वास म्हणजेच नव्हे का परम ज्ञान ? हसता काय ? मूर्ख आहात सारी ! चित्राला ज्ञान आहे ते तुम्हाला शंभर जन्म तपश्चर्या करूनही मिळणार नाही.'

 '....भोजू, भोजू रे ! कोठे आहे भोजू ? तू हो सर्वांना. मी वेडा तू सांभाळ. तू आपले घरदार विकणार ? आमच्यासाठी ? तू साधा गडी, न शिकलेला. आणि असे थोर तुझे मन ! चित्रासारखाच तूही ज्ञानी आहेस.'

५६ * चित्रा नि चारू