चा ल व ले ला छ ळ
♣ * * * * * * ♣
चित्रा नि चारू परस्परांस अनुरूप होती. सुखाला वास्तविक तोटा नव्हता. परंतु सासू मनात चरफडत होती. चित्रा नि चारू यांचा बेबनाव व्हावा असे तिला वाटत होते. चारूच्या मनात चित्राबद्दलचे जे अपार प्रेम होते ते नष्ट व्हावे असे तिला वाटत होते. चारूने चित्राचा त्याग करावा आणि आपल्या मैत्रिणीच्या मुलीशी त्याचे दुसरे लग्न लावावे असे ती मनात योजीत होती.
चित्रा सुखात वाढलेली होती. फारसे कामकाज करण्याची तिला सवय नव्हती. परंतु गोडगावला पिठाची गिरणी नव्हती. घरीच दळावे लागे. मोलकरणी दळीत, परंतु सासू मुद्दाम चित्राला दळायळा लावी. चारू शेतावर गेलेला असावा आणि इकडे सासूने दळण द्यावे.
" लौकर दळ, चारू शेतीवरून यायच्या आधी झाले पाहिजे. समजलोस ? तुम्ही शहरच्या पोरी. परंतु येथे खेड्यात नाही हो नुसते बसून चालणार. येथे चार धंदे करायला हवेत. चांगले बारीक दळ. परवा पसाभर फक्त डाळ दिली हरभ-यांची दळायला, तर नुसता भरडा काढून ठेवलास. आणि चारूला हात दाखवलंस वाटतं ? जसे फोड़च आले असतील हातांना ! आम्ही पायली पायली हातांनी दळतो. मोठी नाजूक राणी. कोणा कलेक्टराशी बापाने लावायचे होते लग्न. येथे गांवढ्यात कशाला दिली ? तरी मी पहिल्यापासून सांगत होते, की शहरी मुलगी करू नका. परंतु या चारूचा चावटपणा. येतील म्हणावं अनुभव. हा चारूच उद्या म्हणेल, की नको ही बया, नखरेबाज चढेल मुलगी कोणाला आवडेल ? घे की ते दळायला ! रडायला काय झाले ? ढोंगे
