या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले आहे
९६
केशवसुतांची कविता.
संध्येला प्रणयी तुम्ही जन सुखें द्या हो दुवा; मी करीं
हेवा तो न मुळीं; नसे प्रणय तो माझ्याहि का अन्तरीं ?
आहें मी घर सोडुनी पण दुरीं; चित्तीं म्हणूनी असें
मी संध्यासमयीं उदास; - अथवा व्हावें तरी मीं कसें ? ६
सावंतवाडी, जानेवारी, १८९३.
