________________
( ४० ) सुसव वासव वानि असा करी; । मुनिजना निजनायक उद्धरी; ॥ यश मला शमलापह तें रुचे । ठकविते, कविते न दुजें सुचे. ॥ ६ ॥ (कृष्ण. ८०-४२) करिति विठ्ठलभक्त कथा बरी, । सुदृढ बाळहि जीस मनी धरी;। । वश जयासि सदा भगवान् हरि । कुतुक या तुकयापरि भूवरी. ॥ ७ ॥ _ (विठ्ठलभक्तस्तुति ५) ('विट्ठलभक्तस्तुति' या प्रकरणांत पंतांनी रघुवंशाच्या नवव्या सर्गातील श्लोकांप्रमाणे प्रत्येक चतुर्थचरणांत संयुतावृत्ति मध्यपदयमक साधिले आहे.) भव ! न तेऽवनते कठिनं मनः । सुरगुरो रगुरोरिव भोगिनि ! ॥ कुरु चिरं रुचिरं शिरसीश मे । खपदमापदमाशु यदुद्धरेत्. ॥ ८ ॥ (शंकर स्तव २३) (इ) संयुतावृत्ति अंत्यपद्यमकेंः फार तूं श्रमलीस हिंस्रगणांचिया भवनी वनीं । दुःखभीतिसमयावरि क्षितिकन्यके न मनीं मनी॥ प्रार्थिली असि पूजिली मग तापसीनिकरें करें। अर्पिली तिस कंदमूळफळे मुनिप्रवरें वरें. ॥ ९॥ (कुशलवा. ५-१४) ह्मणे सत्या अत्यादृतमति मला हा वर वर; । खताताच्या गोष्टी प्रियसखि ! बऱ्या या वरवर; ॥ में पदी कन्यारत्नार्पण न करि, मध्ये करकर । स्तुतीची; हा अंबे ! त्वरित धरु मोदाकर ! कर.॥१०॥ (कृष्णविजय५८-२१) पुढे येऊनियां भीमा बोले वागशिवा शिवा। लवे लोचनही तीचे त्याकाळी उजवे जवे. ॥११॥ (कुशलवा. ४-३) शिशुच्या न रुचे शमनास मना; । जन शिक्षि, न तूं वदना! वद ना: वचके न निराशमना ! शमना; । वनवृत्ति भजे भवनाभ वना. ॥१२॥ (हररमणीय रामायण. ४६) (२) अयुतावृत्ति यमकेंः-(अ) अयुतावृत्ति आदिपदयमकेः तरणिवर बसुनि झडकर तरणिकुलवरक्षमाभृदनुकूला । देवरतिकर नदीच्या देवरसह शीघ्र जाय परकूला. ॥ १३ ॥ (कुशलवा.४-१६) ओक आत्मधनस्त्रीतें ओक मानूनि मानसें । तोकवत् रोदन तदा तो करी ऐकतां असें. ॥ १४ ॥ (कुशलवा. ४-६४) । प्रभाव ज्याचा निःसीम प्रभा शुभ्र हिमाहुनी, । प्रभानुगुरु तो हर्षे प्रभासाप्रति पाहुनी. ॥ १५॥ (कृष्णविजय.७९-२७) तो दासाचा कल्पशाखी मोदामृतपयोनिधि । गोदावरीस जाऊनी, गोदाने दे यथाविधि. ॥ १६॥ (कृष्णविजय. ७९-१३)
