असतील. हेमा, तू दूर जाऊ नयेस असे ज्याप्रमाणे तुझ्या आईबापांस वाटते, तसे मी दूर जाऊ नये म्हणून माझ्या आईबापांस नसेल का वाटत ? तू तुझ्या आईबापांची एकटी, तसा मीही माझ्या आईबापांचा एकुलता. तू काही कर. परंतु पित्याकडून राजाला गळ घालच. माझी प्रधानकी रद्द करव. मला मुक्त कर. मी येथे कैदी आहे, दुःखी आहे.”
“ परंतु सासूबाईंना व मामंजींना इकडे का नाही आणीत ?”
“ तिकडे माझे मित्र आहेत. प्रेमानंद आहे. आणि.....”
“ आणि कोण ?”
“ असे पुष्कळ मित्र आहेत. नको विचारू.”
“ मी विचारीन हो बाबांना.”
“ विचार ”
दोघे परतली. गाडीत बसून आपल्या निवासस्थानी आली. भोजन झाले आणि हेमा रात्री माहेरी गेली.
“ बाबा, शिरीष दुःखी आहेत.”
“ कोणते दुःख ?”
“ ही प्रधानकी नको असे त्यांना वाटते. त्यांना खेड्यात जाऊन राहावे असे वाटते. त्याचे वृद्ध आईबाप तिकडे आहेत. ”
“ त्यांना इकडे का नाही आणीत ?”
“ काही अडचणी आहेत. ”
“ कोणत्या ?"
“ त्या ते सांगत नाहीत. ”
“ हेमा, तुलासुद्धा येथून जावे असे वाटते का ?”
“ शिरीषचे सुख ते माझे येथून जाण्याने त्यांना सुख होत असेल, तर मोही जाईन. मी गेलेच पाहिजे. ”
“ मला सोडून जाणार?”
“ बाबा, नदी पर्वताला व सागराला दोघांना कशी सुखवू शकेल? नदी सागराकडेच जावयाची. त्यातच तिची पूर्णता. ती डोंगराजवळ राहील तर तिचे जीवन होईलं का विशाल ?”
