'.३७:
अध्याय ३ रा.
४ या. ]
लाय्ल्प, वत्यानेनमुदेन व देक्कोयाउमयतांनांह्माळामुशंतृनमुक्तकेलेन
त्य'ळाचीपुझ्याण्याकैळीं,
, २.-पूतनेच[नाश
योगमायेच्यावार्णह्माकंसांवरअत्यंतविलश्यापरिणामच्चालाट्युत्यामुळेंत्याला मगत्यार्नेआपल्याअष्टप्रघलासवोलढून फारकाळजीउत्पन्नसाली. शाठेलासवप्रकळारसांगितलावपुढेंकायकसवे, असाप्रश्रसर्बोपुदेंठेंविला; कंसांच्याप्रघानमंडळीनीं या गोष्टीचा पुष्कळ खलक्रग्जअसंठरविंले का, यातुमारालाच्यास्मियाप्रसृतझाल्याअसतीलत्यांचाशोघकरूनत्यासवच्नां ळहानंमुहँमल्लाटत्कार्वी. होसलासवोनांएकदमपसतपडलीवत्याप्रमाणे
पूतनेर्नेगोक्रुळांतक्कां
त्याकर्णांवरअनैकद्रुष्टराक्षसच्चिळीयळोजनाझाबी.
बाळहत्याकरण्याचांविडाउचक्लिप्.त्यावेळींगोवुळांतनंदहाबिदेप्पप्रसिद्वा त्याला दृद्वपणीं वहुस असून त्याची सांपत्तिक स्थिति चांगला होती. दिवससींपुत्रज्ञळाल्यामुळेत्यालारवतऱ्लाफरिंआनंदझालाहोताठींसांचगौकु-
ळांर्तांल सर्वआवळालचुद्ध स्रोपुरुंषांनट्टेहो आनंद होऊनत्वर्लीत्यासवेयानेमोंग उत्सव आ'रप्‘मेला होता. घरौघरसडासंमाज्ञन क्का ररते रगवा’हैटफांतां रगांवैले
॰र्हेप्ते;घरोघरय्यज[, पताका, तोरणे लापिलाँहोर्ती; न्नाहार्णातांदार्नेदेऊगसत्फै क्सिकेलेहोतें;घरोघरयशळोदेर्नेव[णेदिलाँ;सर्योकड्रन नंदन्याफॉंवाळेतबिद्दे आलेठुवनानाप्रकप्रचींपकान्नैकरूनलौकांनींभौजनेवैळींर्जदनिआपलेमुरुं
गगोंचळामैं यांना वोलावून त्यट्याकडून मुलाची पत्रिका वबँविंली.
गमा-
चांर्यहाणाले; “हेनंदा!हृ[तुझ[मुलगाअत्यंतकी[’र्तेशळालीवपर[क्रमीअला होईल. हासांधुसंतांचा सन्मान कस्ज ब्राह्मणांना प्रत्तिपाळ करील, आणि
द्रुष्टांचळासंहारकरीलयालासोळप्हुंजारस्नियाभिळतौलवलक्षावघीकन्यापुन
होतील.
हेनंदळा!
याचेंना'वतूंश्रीट्टाष्ण
अतेठेव.”
यळाप्रमाणेगर्गांचायाँने
सांगितल्यावरनंदळाने मुलार्वेनांव श्रीडेंच्प्णअसै ठेंविले व गर्माचांयाँचायोग्य
र्गरिचकल्नत्यर्नानिरेग्ध[देला.आपण[सपुत्रझालाहोगोष्टराजालावळवुन त्यालासंतोपित करावे याउद्देशळाने नंद, गौक्रुळीत उत्त्सवचनूअसतांनां
कंष्ठालाभेटदेण्वप्सठीं दू,घदहॅ[,,लोंणीं अदेंआपणावरेप्वरघेऊनकंसांद’द्दे आला.
तेथेत्यासदेवर्फड्रे व वसुदेवभेटले.
त्यांनींयेहिणीचा
वशळोदेना मुलगाक्रुशल आहेना, हाणून बिचारिले. कुशलआखरोंहिपेस्निया
मुलाचें नांव
कुणा
वभ्
तेव्हां नंदानॅदोवैहि
बलराम ठेविले आहेवर्मीआपल्या
मुलाचेंनांवश्रीकृष्णअतें ठेंविले'आहे, वदेरिहृकळीकत त्यांनाकळपिली. त र्क्समान ऐकून वमुदेवदेंवकॉलाफार आनंदसाला व प्रेमामुळें त्याउभप~ तांच्याडोंळ्यांतून प्रेमाश्रु वाहूं
लागले.
नंदळाला
ता प्नकारकांहींचमाहीत
नसव्यायुर्के त्याला कांहीं पिघेप वाटकैं नाही नंतर. नंदानॅ कंसाची भेट घेतली
