मृ के,]
॰॰ऱ्ग्वूच्पांय ३ रा.
किंवा हाती न लागतां,
६९
ती त्या इंसत्म्यळा नार्दी लागून
आपल्या
सरऱ्मांपासून
वर्सच दूर मात्र गेलळो. बार्गेताल एका विळाहरळोवर रहाय् हाता. त्या रहाटावर ह'स वसले व प्रमावतास उपवरव्यया अमिकद्रु: सट् वाग्रवीं अशाप्रकारवे विलास करूं लागले. हंस व हासर्णांचे ते नानाप्नकारचे विलास पाहून प्नमावतीस स्वत: च्या [रथतीवइंल फार दु. रव वाटू लागले. ती आपल्या मनांत (. … “हे पक्षां असनद्दि दांपत्प सुखाचा उपमाग मोठचा अळानदाने घेत आहेत, आणि
मी अमागिणा सवाववगांनीं पूण अशा असून हे हाल माशात आहे. पुत्यां वांवृंन ज्या स्नाचा काळ जातो, या खरारवरच फुटवया र्मांशवाचा होय. मला एचदें रूप व तारुण्य आह, पण तें फुकट गेले अस मला वाटत. द्रुवास ऋपीनीं तुला उत्तम वर [नळेंल असा आशळीवळाद् दिला आहे;
पण ते ऋपोत्राकय रव`र
’ होईल अस मला वाटत न[ह[. माइंवपिक्षां इंळो ह'सिणीं पुप्यळ मळाग्यत्रान ह्मणावयाचळो. जे रूप व साहाय्य वांया जाणार, ते मला विवाप्यानें दिले तरी कशाला कोणाअ माहित ! पतितांचून [स्त्रपचिं रूप व तारूण्य [वपासारखें होय.
मला कुणा, अथवा कसळाद्दि जरी पतिमिळेल, तरी देग्वाल मी आपणाला माय्यवान मानौन. ›पत्तिवल्टिट्टन असलेली रत्रो या भूमीत भारमूत होय. हृरिणीं व पक्षिणी जरळी रळानांत राहतात तरळी पातैमुरवाचळा लाभ त्यांनां होतो; यावरून मी त्यांच्या पेंक्षांद्दि माग्फांन आहे. मी मरेन तर या तापत्रगांलूंन मुटेंन तरळी " या प्रमाणे प्रमावती आपले मनार्सी हाणून द्रुप्रव करू. लागली. तो प्नमावतीचौशौच-
नोंव मानसिक अवरया पडून उमयतां हंसहागेर्णांसफारचवद्दिय् वाटलैव ते दोघे व्या संवघाने’ कांहीं व`[॰ लागल.
मतुणाप्रमाणं
हंस बोलत आहेत,
हे पाहून
प्नमावतीस फार आश्रमैं वटिंलैं. ता हंसाकहे सवगैतुक पहात आहे, इंतक्गांत त्॰य्`[[ उपवनांत वव्रनळामगना आपल्या मुळीच कुनल विचत्म्ययासष्ठा आला. प्रमावतीप्त कुशल विचारल्यविर ज्याचींळिह दृष्टी त्या ह'साक्डे गेळी. इं'सफ्राद्दल वब्रनामास माहिती होती, त्याने त्या इंसास बंद्न केले व काणींकद्दे आलांत, म्हणून प्रश्न
केला; व भूतलावर कांहीं आश्चर्यकारक प्रकार असल्यास
तो सांगावा म्हणून
[वनंति केळी.
दंस दाणाला, …“वचयामा, भूतलावर आश्चर्यकारक अशा दोन गोष्टीं आहेत. एक कैलास पवन, आणि ठुमरी मद्रनाम नट. त्याच्यासांररवळा कुशल व सन विद्या जाणणारा नट दुसरा कोणीद्दि नाही. हें दोन चमत्कार आमच्या अव… लोंकनांत
आल
रहावे."…
असे हाणून वज्ञनाम तेथून निघून गेला. वज्रनाम गेल्यावर प्नमात्रती
आहेत.” हे ऐकून वचनाम ह्मणाला;
"‘मद्रनळाम नर्यावपयों
र्माद्दी ऐकिलै आहे. आतां यापुदें सर त्याची व तुमची मेट होईल तर त्याला माझ्याकडे आत्म्यफूपँक पाठवून द्या. आपण माझ्या या वार्गेत आल्यावद्दल मला फार आनंद वाटतो, आपली इच्छा असेल र्तोपर्मेत आपण येथे आन'द्रार्ने
