पान:इस्लामी संस्कृति खंड पहिला मुहंमद पैगंबर चरित्र.pdf/१४०

रदबदली करावी. मुसलमान अनुयायांसहि आमची प्रार्थना कीं त्यांनी पैगंबरांस दया करण्यास सांगावें."
 त्या प्रतिनिधीस मुहंमद एकदम म्हणाले, "माझ्या वांट्यास आलेले कैदी मी परत करतो. तसेंच अबदुल मुत्तलिबांच्या घराण्यांतील मंडळींच्या वांटणीस आलेले कैदी मी परत करतो."
 ती प्रार्थनेची पवित्र वेळ होती. मुहंमदांनीं आपल्या घराण्यांतील मंडळींच्या वांट्यास आलेले कैदी मुक्त करतांच इतरांसहि स्फूर्ति आली. प्रत्येकजण म्हणू लागला, "माझ्या वांटणीचे कैदी मी देतो." आणि सारे कैदी मुक्त झाले. स्त्रिया, मुले गुलाम होण्याऐवजीं मुक्त झाली! मुहंमदांनी सक्ति केली नाहीं. स्वतःच्या उदाहरणानें ते शिकवीत होते. सहा हजार माणसें त्या वेळेस मुक्त झाली!
 या करुणेनें, या अपरंपार औदार्याने बेदुइन विरघळले. ते सारे मित्र बनले. लढाईने जें झालें नाहीं ते त्या निरपेक्ष करुणेनें झालें. त्या सर्वांनी नवधर्म घेतला.
 लुटीतील भाग मक्केतील ज्यांनी नवधर्म घेतला होता त्यांना मुहंमद जरा अधिक देत. नवीन झाडाला अधिक पाणी घालावें लागतें, त्याची अधिक काळजी. परंतु मदिनेंतील अन्सार यामुळे जरा नाखुष होत. त्यांना हा पक्षपात वाटे. "वास्तविक निराधार मुहंमदांस मदिनेनें आधार दिला म्हणून अन्सार असें आम्हांला नांवहि पडलें. परंतु मुहंमदांचा मक्केवरच लोभ!" अन्सार नाखूष आहेत ही गोष्ट मुहंमदांच्या कानांवर गेली. त्यांनी सर्वांना जमा केले व म्हटलें, "अन्सार बंधूंनों, तुमचे बोलणें माझ्या कानांवर आले आहे. तुमच्या मदिना शहरांत मी आलों त्या वेळेस तुम्ही अज्ञानांत होता. ईश्वरानें तुम्हांस योग्य दिशा दाखविली. तुम्ही कष्ट भोगीत होता. प्रभूनें तुम्हांस सुखी केलें. तुमचीं आपसांत वैरें होतीं. परंतु ती गेलीं. आणि तुमचीं हृदयें बंधु प्रेमाने भरून आली. खरे आहे कीं नाहीं सांगा."
 "होय पैगंबर. तुम्ही म्हणतां हें खरें आहे. पैगंबरांची ही कृपा आहे. त्यांची ही उदारता आहे." ते म्हणाले.

१२४ ।