आणि आशा घेऊन मुसब आला. ज्या टेकडीवर त्या बारा जणांनी पूर्वी ती पहिली शपथ घेतली होती, त्या टेकडीच्या पायथ्याशी ते सारे भक्त जमले. रात्रीची वेळ होती. पैगंबरांचे आवडते तारे चमकत होते. अपूर्व शांति होती. विरोधक झोपले होते. मुहंमद त्यांना म्हणाले, "तुम्ही मला व मक्केतील माझ्या अनुयायांना तुमच्या यसरिब शहरांत बोलवीत आहांत. परंतु यांत धोका आहे. मक्कावाले हल्ला करतील. संकटें येतील."
परंतु ते सारे एका आवाजाने म्हणाले, "संकटांची कल्पना ठेवूनच आम्ही नवधर्म स्वीकारला आहे. हे प्रभूच्या प्रेषिता, सांग, कोणतीहि शपथ घ्यायला सांग. प्रभूसाठी व तुझ्यासाठी वाटेल ती शपथ आम्ही घेऊ."
पैगंबरांनी कुरणांतील कांही भाग म्हटले. नंतर सर्वांसह त्यांनी नमाज केला त्यानंतर या नवधर्मावर प्रवचन दिलें. मग ती पूर्वी बारांनी जी प्रतिज्ञा घेतली होती तिचा पुनरुच्चार सर्वांनी केला. परंतु त्या प्रतिज्ञेत पुढील शब्द जोडले गेले, "मुहंमद व त्यांचे अनुयायी यांचं आम्ही रक्षण करूं. जसें आम्ही आमच्या बायकामुलांचे रक्षण करतों!"
नंतर यसरिबच्या लोकांनी विचारले, "देवासाठी आम्ही मेलों तर आम्हांला कोणता मोबदला मिळेल?"
"परलोकीं सुख" पैगंबर म्हणाले.
"तुम्हांला चांगले दिवस आले तर तुम्ही आम्हांस सोडणार तर नाहीं ना? तुमच्या लोकांकडे परतणार नाहीं ना?"
"नाहीं, कधींहि नाहीं. तुमचें रक्त तेच माझें. मी तुमचा, तुम्ही माझे."
"तर मग द्या तुमचा हात." एक म्हातारा एकदम उठून म्हणाला.
मुहंमदांनी हात पुढे केला. प्रत्येकाने तो आपल्या हातीं घेतला. प्रत्येकानें मुहंमदांच्या हातावर बेदूइनांच्या पद्धतीने हात ठेवून शपथ कायम केली.
हे सर्व होते न होते तो पाळतीवर असलेल्या एका मक्कावाल्याचा आवाज आला. सारे घाबरले. परंतु पैगंबरांच्या धीर गंभीर वाणीने सर्वाना आश्वासन मिळाले. या पाऊणशेतील बारा जणांस पैगंबरांनी आपले प्रतिनिधि म्हणून केलें. 'नकीब' म्हणून नेमले. आणि म्हणाले, "मूसानें असेच बारा निवडले होते. तुम्ही बारा इतरांची जणुं ग्वाही. आणि मी सर्वांसाठी ग्वाही."
इस्लामी संस्कृति । ८५
