________________
एकनाथी भागवत. परिपूर्ण स्वयें होती ॥ २४ ॥ पूर्ण ब्रह्माचिया प्राप्ती । निरपेक्ष माझी भक्ती । तोचि भजनभाव श्रीपती । पुनः पुनः श्लोकार्थी दृढ दावी ॥ २५ ॥ नि सङ्गो मा भद्विद्वानप्रमत्तो जितेन्द्रिय । रजस्तमश्वाभिजयेत्सवमसेवया मुनिः ॥ ३ ॥ सत्व चाभिजयेद्युक्तो नैरपेक्ष्येण शातधी । करूनि विपयांची विरक्ती । हृदयीं नापेक्षावी मुक्ती । ऐशी निरपेक्ष माझी भक्ती। वाढत्या प्रीती करावी ॥ २६ ॥ तेणे अनिवार सत्वशुद्धी । सर्व भूती भगवद्द्धी । दृढ वाढे गा निशुद्धी। हे भजनसिद्धी साधकां ॥ २७ ॥ ऐसे करितां माझं भजन । विस्मरणासी ये मरण । सर्वेद्रियीं सावधपण । सहजे जाण ठसावे ॥ २८ ॥ तेव्हा रज तम दोनी गुण । निःशेप जाती हारपोनें । शुद्धसत्वाचे स्फुरण । तेणे स्वानंद पूर्ण साधकां ॥ २९ ॥ केवळ उरल्या सत्वगुण । साधका ऐसे स्फुरे स्फुरण । जगामाजी एक पावन । धन्य धन्य मी होयें ॥ ४३०॥ मी पाचलो शुद्ध चोधा मज प्रकटला परमानंद । ऐसा सुखाचा जो स्कुंद । तो सत्ववोध साधका ॥३१॥ ऐसा उरला जो सत्वगुण । तो निवारावया साधन कोण । मी स्वयें सुखस्वरूप आपण । मज सुसाचे स्फुरण ते माया ॥ ३२॥ गूळ गुळा गोडपणे पागे । की दुधा दूध गोड लागे । तैसा सुखरूप मी सर्वागें । वृथा सुखभोगें कां फुजें ॥ ३३ ॥ ऐशी साधकीं स्फूर्ति स्फुरे । तंव सत्वगुण स्वरूपी विरे । तेव्हां सुखाचाही फुद सरे । निजसुख उरे निजशाती ॥ ३४ ॥ ऐसे निवारल्या तिनी गुण । केवळ उरे निर्गुण । तेचि अर्थीचें निरूपण । विशद श्रीकृष्ण सागत ॥ ३५ ॥ सपद्यते गुणेर्मुक्तो जीयो जीव विहाय माम् ॥ ३५ ॥ जीयो जीवविनिर्मुक्तो गुणेश्वाशयसम्म । वाढल्या सत्वगुणाचा हरिख । त्याते निर्दळी शुद्ध सत्वविवेक । पाठी विवेकेंसी सत्व देख । हारपे निःशेख निजात्मरूपी ।। ३६ ॥ ऐसे निमाल्या तिनी गुण । निमें कार्य कर्म कारण । लिंगदेह नाशे सपूर्ण । जीवासी जीवपण मिथ्या होय ॥ ३७॥ तेव्हा कार्य कर्म कर्ता । भोग्य भोग आणि भोका । ज्ञान ज्ञेय मी एक ज्ञाता । याची वार्ता असेना ॥ ३८ ॥ ऐसे हारपल्या जीवपण । स्वयें सहजे निजनिर्गुण । होऊनि ठाके ब्रह्म पूर्ण । अहंसोऽहंपण सांडूनी ॥ ३९॥ यापरी मद्भक्त जाण । ब्रह्म होती परिपूर्ण । तेचि जाहलेपणाचे लक्षण । श्लोकार्धे श्रीकृष्ण सागत ॥ ४४० ॥ मयेव ब्रह्मणा पूर्णो न बहिनोन्तरश्चरेत् ॥ ३६ ॥ इति श्रीभागवत महापुराणे एकादशस्कन्धे पञ्चविंशोऽध्याय ॥ २५ ॥ प्रपंच एक पूर्वी होता । हे समूळ मिथ्या वार्ता । पुढें होईल मागुता । हेही सर्वथा असेना ॥४१॥ जैसे आत बाहेरी भाग । नेणे साखरेचे अग । तैसे सबाह्याभ्यंतर चाग। ब्रह्म नियंग निजानदें ॥ ४२ ॥ ऐसें पावल्या ब्रह्म परिपूर्ण । साधकासी न ये मरण । प्रारब्धं देही सरत्या जाणा । देहाभिमान वाधीना ॥४॥ वाद्य न देखे दृश्यदर्शन। अतरी नाही विपयस्फुरण । देहींचे न देखे देहपण । जीवन्मुक्तलक्षण या नाव ॥४४॥ बाह्य देखे दृश्यमतीती। अतरी विषवयाची आसक्ती । या नाव अज्ञानाची स्थिती । १ त्याग २ नाहीसे होऊन ३ सददितपणा ४ सात्विका ५ चटक लावितो ६ फुगून जातो ७ अभिमान, गर्व ८ पास होवें ९ दोषरहित १० आयुष्याचे काही दिवस शिल्लक राहिले तरी ११ दिसते तेवढ्याचाच अनुभव.
