________________
नसे जळलेश Cen अस्त साचारू । मध्ये ध - अध्याय एकुणिसावा. ४८७ स्वरयुद्धवाश्रयति यतिविधो विकारो मायाsन्तरा यतति गद्यपवर्गयोर्यत् । जन्मादयोऽस्य यदमी तप तस्स कि स्युराधन्तयोर्यदसतोऽसि तदेव मध्ये ॥ ७ ॥ मी उद्धव ऐसे ह्मणता । तूं कोण आहेसी तत्त्वतां । ऐक त्या स्वरूपाची कथा । तुज मी आता सागेन ॥ ८० ॥ जन्म स्थिति आणि निर्धेन । त्रिविधविकारेंमी निगुण । त्याची अधिष्ठात्री माया जाण । तिसी चळण तुझेनी ॥८॥मायादि गुणकार्य समता।तूं आश्रयो मैं सवाह्यता । तुझेनि अगें यांसी चपळता । तूं यापरता चिदात्मा ॥८२॥ माझेनि गुणकर्मा चळणता । ते प्रपचासी आली सत्यता । हैं मायामय गा तत्त्वतां । मृगजळता आभासू ॥८३॥ सकळ प्रपचाचे जे भान । तें तंव मृगजळासमान । दिसे तेही मिथ्या दर्शन । वस्तुत्वे जाण सत्य नव्हे ।। ८४ ॥ तूं जन्ममरणापरता । त्रिगुणाते नातळता । प्रपंचासी अलिप्तता । तुझी तत्त्वतां तू ऐक ॥ ८५ ॥ तेचि प्रपंचाची अलिप्त युक्ती । ऐशी आहे परम प्रतीती । उत्पत्तिस्थितिमळ्याती। प्रपंचाची वस्ती सत्यत्वे नाहीं॥८६॥ उत्पत्तिआदी प्रपंच नसे । अती काही उरला न दिसे । मध्ये जो काही आभासे । तो मायाक्शे मिय्याभूत ।। ८७ ॥ प्रपचाआदी परब्रह्म । अती तेंचि उरे निरुपम । मध्ये स्थितिकाळी तेंचि ब्रह्म । मिथ्या भवनम भ्रातासी ।। ८८ ॥ सूर्याआदी मृगजळ नसे । अस्तमानी उरले न दिसे । मध्ये जे काही आभासे । तेथही नसे जळलेश ।। ८९ ॥ सपोआदी दोरुत्वे दोरू । अती दोरू उरे साचारू । मध्ये धमें भासे सर्पाकारू । तोही दोरू दोररूपे ॥९०॥ यापरी आधी विचारिता । वस्तु सत्य अपच सिध्या । हे उद्धवा जाण तत्त्वतां । वेदशास्त्रार्थी समत ॥ ९१॥ ऐशी या प्रपचाची घडामोडी । होता जन्ममरणकोडी । उद्धवा तुज न लागे वोढी । तू परापरथडी नित्यमुक्त ॥ ९२ ॥ निर्गुण निःसग निर्विकार । अज अव्यय अक्षर । ब्रह्म अनंत अपरपार । ते तूं साचार उद्धवा ॥ ९३ ॥ हे ऐकोनि देवाची गोष्टी । उद्धव वाधिली शकुनगाठी। हरिख आनद न जिरे पोटी। एकला सृष्टी ने समाये ॥९४॥ तूं ब्रह्म ह्मणता यदुराजे । तेणे हरिसाचेनि फुजे । उद्धव नाचे स्वान दभोजे । चैकुंठराज तुष्टले ।। ९५ ॥ स्वमुखें तुष्टोनि श्रीकृष्णा । मज ह्मणे तूं ब्रहा पूर्ण । आजि मी सभाग्य धन्य धन्य । धायोनि श्रीचरण वंदिले ॥ ९६ ॥ तूंचि अगें परब्रह्म । ऐसे बोलिला मेघश्याम । तेचि अर्थाचें निजवर्म । उद्धव समेम पूमत ॥९॥ उद्धय उवाच-सान विशुद्ध विपुल यथतहराग्यविज्ञानयुत पुराणम् । भारयाहि विश्वेश्वर विश्वमूर्त स्वरक्तियोग घ महद्विायम् ॥ ८॥ विष्वक्सेना विश्वेश्वरा । विश्वमूर्ति विश्वभरा । जेणे पाविजे ब्रह्मसाक्षात्कारा । त्या ज्ञाननिर्धारा मज साग ॥ १८॥ नुसधैं सागती ज्ञान । ते केवळ मूढ जाण । माग तू वैराग्ययुकिलक्षण । जे छेदी बंधन जीवाचें ॥ ९९ ॥ ज्ञानेंवीण वैराग्य आधळ । अरडीदरडी आदळे । वैराग्येवीण ज्ञान पाग। युक्ति देखे परी न चले पुरपार्थ ॥ १०॥ विवेक वैराग्य दोनी । प्रवेशल्या हृदयभुवनी |ता विषयावस्था निरसूनी । सोहपणी जीव १ निदान २ विविध विकार याचा अर्थ नाथानी जन्म, मिति घमायु असा पेरा आहे परंतु दह, दिर्य देवता असाही कोणी करितात ३ आदी प अती ब्रह्म आहे, तन मध्यही आहे "म सम जगमारा" प्रगति व निवृत्तीपलीकडे, ५ मासेना ६ हपाच्या ५ भरोत ८ भारमानदानी मूर्ति पैराग्न परिद भान योजद शिन रिचित करें प्राप्त होईल ते साग, यापरी आधी व ४
