________________
अध्याय पहिला सौरसु । अति अविनाशु अगोचरू ॥ ९१ ॥ "शिवे शिवूचि येजिजे । हे ऐशिये अवस्थेसि साजे । एव्हवीं बोलचि वोलिजे । परी न पविजे निजभजन ।। ९२ ॥ ये अभिन्न सुखसेवेआंतू । नारद आनंदें नाचत गातु । शुकसनकादिक समस्तु । जाले निजभक्त येणेचि सुखें ॥ ९३ ॥ सागरी भरे भरते । तें भरतें भरे तरियाते । तसे देवेंचि देवपणे येथें । केले मातें निजभक्तु ।। ९४ ॥ सागर सरिता जीवन एक । परी मिळणी भजन दिसे अधिक । तैसे एकपणेचि देख । भजनसख उल्हासे ।। ९५ ॥ वाम सव्य दोन भाग। परी दो नामी एकचि अग । तैसा देवभक्तविभाग। देवपणी साङ्ग आभासे ।।९६॥ तेवी आपुलेपणाचेनि माने। भक्नु केलों जनार्दन । परी कायावाचामने । वर्तविजे तेणे सर्वार्थी ॥ ९७ ॥ सो मुसाचे जाला निजमुख । दृष्टीतें प्रगटे सन्मुख । तोचि विवेकेंकरून देख । करवी लेख ग्रंथार्थी ॥९८ ॥ परी नवल त्याचें लाधव । अभंगी घातले माझें नाय । शेखीं नांवाचा निजभाव । उरावया ठाव नुरवीच ।। ९९ ॥ या वचनार्था सतोपला । ह्मणे भलारे भला भला । निजभाविकु तूंचि सचला । प्रगट केला गुह्याथु ।।१००॥ हे स्तुति की निरूपण । प्रथपीठ की त्रह्मज्ञान । साहित्य की समाधान । संज्ञाही जाण कळेना ॥१॥ तुझा वोलुचि एकएकू। सोलीव विवेकाचा विवेकू । तो सतोपासी सतोखू । आत्यंतिकू उपजवी ॥२॥ तुझेनि मुखें जे जे निघे । तें सतहदयीं साचचि लागे । मुमुक्षुसारगाची पालिगें । रुंजी निजागे करितील ||३||अथारभ पडला चोख मक्क ममक्ष इतर लोक। श्रवणमात्रंचि देख निजात्मसुख पावती ॥ ४॥ येणे वचनामृततुपारें । ग्रंथभूमिका विवेकाकुरे । अकुरली एकसरे। फळभार सफलित ॥ ५॥ की निर्जीवा जीव आला । नातरी सिद्धा सिद्धिलाभु जाला।की निजवैभवे आपुला । प्रियो मीनला पतिव्रते ॥ ६ ॥ तैसेनि हरुपानंदें । जी जी मणितलें स्वानदें । तुमचेनि पादप्रसादें । करीन विनोद ग्रथाy ॥७॥ श्रीरामप्रतापदृष्टी । शिळा तरती सागरापोटीं । की वसिष्ठवचनासाठी । तपे शादी रविमडळी ॥८॥की याज्ञवल्कीच्या मंत्राक्षता । शुष्ककाष्ठास पल्लता । की धर्मे श्वानू सरता । केला सर्वथा स्वर्गलोकी ॥९॥ तसे माझेनि नाये। अथ होती संहावे। आज्ञाप्रतापगौरवें । गुरुभवे सार्थकू ॥११०॥ घटित एका आणि एकादशे । राशिनक्षत्र एकचि असे । त्या एकामाजी जै पूर्ण दिसे । तें दर्शदशाशे चढे अधिक ॥ ११॥ मागा पुढा एक एक कीजे । त्या नाय एकादश हणिजे । तरी गोडी, रस २ 'शिवो भूत्वा शिव यजेन्' श्रुति शिव होऊन शिवाला पूजावे ३ साडीमायं ४ सतानाही ५ मुमु. शुभमरानी ६ कफ ७ साधक व पद्ध रोकही ८ पति मिटाला ९ छाटी विश्वामिनास नापि दाणार की नाही हा वाद चालला असता सूय, समुद्र व मेसवत यास साक्षीदार हाणून घेऊन येण्याविषयी ब्रह्मदेवाने विश्वामिनास सागितल परंतु हे तिघे साक्षी मणून आणल्यास त्याची कामे करण्यास कोण नेमावे हे त्यास कोड पडल, व विश्वामिन असमर्थ असल्यामळे अपेर त्यास त्या आणता आल नाही शेवटी नमिष्ठान सूर्याच्या ठिकाणी आपली छाटी, समुद्राच्या ठिकाणी आपला कमडल, व मेलच्या ठिकाणी भापला दड ठेवून, सा निघास ब्रह्मदेवापुढ उमें फेला, या कधेस अनुलक्षन हा उल्लेख केला आहे "एकाची शाटी तपिनली । एकी सटिवरी सृष्टि केटी । एकी पापाणी वाऊनि उत्तरिलीं । समुद्री यटक" हाने १.३६ १. गुज्ञेिनें याज्ञवल्क्य राजाच्या मस्तकावर आशीवादाच्या अक्षता टाकण्यास गेरा असता राना अन पुरात मम्हता, तेव्हा त्याने राजाच्या मचकावर अक्षता टाकल्या व तो परत आला इकडे मचसाच्या शुष्फकाष्ठाला पालवी फुटली अशी क्या आहे ११ खर्गारोहणाच्या वेळी युधिष्ठिरान एका कुत्र्याला परावर नेट १२ मुशोमित १३ ज्योतिपमानातील गणिताचा मेळ १४ गत्य १५ दशादशाशे हर लापरली । एकी अश्विकोपर आशीवादाच्या अदाइ मचकाच्या
