’१ २ ०
त[बंतयाडी सत्थानचा- इतिहास.
क्लिहेंण्याच्यारक्त्रमानफिटतांनम्ढतनप्लल्या-
कोल्हापहूं संस्थानात देण्याच्या रफयेसठीं वाडोंसरक्र‘र्सिते नामळीन देण्याचेंक्काकेलैं; ` पण" ब्रिक्सिस्ररफारर्जि इ. सन १८२६ तत्पात्र~
॰द्लदुसाया रोतर्नि अशी तोंड ला’वेंळी' कीं, याङळीप्तरक्काचिं कोल्हापूर ’ ‘सरकारास द्रसाल जितकी रक्कम घ्यावयाची, तितक्या उत्पन्नाचा आपल्या
ट्क्षिणमहृप्सष्ठांत्तील मुहुखायेर्को माग दिला व वरील रक्कम द्रसाल वाडीकारानेंन्निक्लिसरकारास द्यावी असे ठराबेंल
सरमांपूसाहेंबछु रक्तऱ्’ राज्यकारभारात मन घळाळोत नसून त्यांच्या ॰नांनावरहृलकँलौकक्सुलाच्यानौरिक्कास्किफार यांड्लकरीत. त्या…
"मुळे रयतलोंक, गांनर्क्स, किल्लेदार वगैरे लळोर्फास फार त्रास र्पोनत असे,
॰ह्मणूनते अपर्वी कंटाळून जात. तेवर्टी इ. स. १८२८ यावर्षी महादेव-
गडचा पूर्वीचा किट्रेनद्मर फीडसाबंत तांबूलक्रर यार्ने वाडीसरकारक्लि वंडक्ररूनमहादेवाळाडक्लिचस्त्ररक्काकेला. त्याचामोंड हुनञ्रण्यासार्टी वाडीसरकारर्नि अ[पते तेन्य त्याननर प[ठा^नल; परंतु त्या सैन्याला न
बुमानतां त्यास त्याते मागें पळाक्यास लप्त’वेतेन तो किछा मलाक्का
नसलातेझां त्या बंडाचा नाश करण्यासाठी रातेप्तदेंयांकॉँ मुंनईंसरफाऱ्रानभ्डें मदत… मागितली. मुंनहैंसरकोरते, आपला
एक पलटण त्या फि-
ट्रेक्कघावरगेषाठार्वेलाँ. तेब्दां बंडयाळे ताबडतोब किल्ला सोडून छेळानारच्या ._ड्चलक्रर’जी संत्थानांत पळून गेले (इ. ….स १८३०).
इकर्डेअशीन'डाळी चाललळीअमून दुसऱ्या नप्बूंतेक्र'र्जाचीं रक्कम
--याढत चालली होती, व [तेचींफड करण्याची काळनी यापृसाहेन मुळीच
‘येतनसत. -तिबोरींततरयेसानव्हृतळाच॰ कोणत्याहाँतोंडॉते देण्याची फॅङ करण्यानिषमीं [ब्रेक्सि सरकारची राजेंसाहेयांच्या मागें निकव् होती.
"चेद्रायाचींनपणूऋ न पानल्यामुळें त्याच ठोफ गांवोगांन फिरून कैसा काढण्यासाठी गांननत्र्रीं लोकांस त्रास देंऊं लागते. रत्नागिरचिं नव्हे६[टर
ढंगिंल्व्व्र्टे मइगांनीं चंदोनत्या देण्याची फेड न कल्यास त्यास मुलूख तोडून द्यावा लगिल, अतेद्वी सरदेसाई यांस [लेद्दिहें’
सरदेसाईं ॰यांनें
ह्मापर्णे असे होते. की, चंद्रोयांचीं वागणूक आपल्यार्शीसरळग्णाचीं नाही;
