विवेक व विज्ञानाची गुढी ऊंच व एकविसावे शतक हे विज्ञानाचे, त प्रत्येक गोष्ट माणसानी तर्क, बुद्धी व व्य हवी. पूर्वी मनुष्य अडाणी होता. तो शहाणपणानी त्याला दोन गोष्टी शिकत अयोग्य काय? जे हिताचं ते योग्य, अहि म्हणून त्यानं समाजात धर्म, नीती, देव केली. या सर्व कल्पनाच आहेत हे एक जाते, व्यर्थपणाही लक्षात येतो. पूर्वी पाऊस पडला नाही की मा आज कोणी असे करत नाही. कारण प पडतो हे त्याला विज्ञानानी समजावले. भटजीकडे जावून, व्रत वैकल्ये करुन न तर स्त्री पुरुष संबंध हवा. तो कृत्रिम । चुकलं. मांजर आडवे गेले म्हणून शकून ८0 किलो मिटरच्या गतीत मला रोज दिसतात. पूर्वी अशी ती मरत नसेत. काशीला जायचा काळ संपला. । असे भरपूर छोटे छोटे बदल होऊ मोडीत निघाल्या हे जरी खरे असले त नव्याने रूजवू पहात आहेत. त्यातला । इथं लावा, माठ इथं ठेवा, प्रवेश करा होत. त्यांच्या भूलथापांना, बळी पडत भानामती हे सर्रास दिसून येणारे प्रसंग के होतात. बुध्दीच्या कसोटीवर अनुभवजन आकाश से
