स्त्रीपर्व. जो गमला पडला नव- कुवलय-हारचि हुतांशकुंडांत काटुनि मागें झडकरि तो काय तेजें रगडुनि घरूनि उरासी धर्मोऽधर्म हिताsहित समजुनि सत्य वृकोदर मानी मेलाचि जरी नागाऽयुत-बळ राजा श्रमला शोणित वमला लोहित बमला फामला पाचे सदुदशेतें संजय धरुनि तयातें हस्तिपक मदांऽधगजा १९ सत्य दिला त्यासि भीम लोहमय पावेल सहरलमाय मोह मय पिष्ट करी त्याहि ओयसा कुपिता इत्यादि विचार कायसा कुँपिता २१ तो लोहाचाहि भग्न करि पुतळा दुर्जय नरि निजतात्मजरिषु तळा २२ कोपें भीमा चुरूनि लोहाच्या नादी लागोनि पुनुमोहाच्या अमला गमला पराक तो पातें २३ बहुवश होऊनि भूप को मेवमेव म्हणोनियां शमवी चुचकारी तेविं सांस ने गमवी २५ तैसा त्याचा अशेष कोप सरे स्नेहाचा शुद्ध आणिला ऊत माझ्या भीमासि पाणि लाऊत २४ उसल्यावर जागाचा जेविं तम-मुक्ते-विधुचा- तस्नेहाचा प्रकाश तो पसरे होय विमँधितोरस्क स्नेहें आंतहि पश्चा- हा भीमा हा भीमा मं तो बाहेर आयसाने हो तापद तें कर्म काय साने हो म्हणुनि महाराज तो बहुतचि रडे दुर्ब है- शोक-नग- भरें धृति तेजोबळहरें बहुत चिरडे दवडूनि क्रोधाचा आती हे राजश्री २८ १ नूतनक मलांचीमाला, २ अग्निकुंडांत, ३धृतराष्ट्र, ४ सहस्रशः माया करणारा, ५ मयास्कर, ६ लोहमया, ७ काविष्टास, निज-शत- आमज-रिपु, ९ रक्त, १० मृत, ११ माएवं मा एवं- असें नको नको म्हणोन, १२ महा त, १३ राहुपासून कटलेल्या चंद्राचा, १४ वि- मथित - उररक अतिभग्नवसस्य कज्याचें असा, १५ लहान, १६ चहाण्या सकठीण अशाशोक रूपपर्वताच्याभाराने, १७ धृति- तेज-बल-हर- धैर्य, तेज आणि बल यांतेहरणारा, १८ हात.
