(५४) पाडाव हैप्ऊन, त्यांच्या तुंडोंल्या तुंडी मुसलमान सरदारांच्या पट्त्प् जमत चालल्या आणि त्यांस मुसलमानी पमप्’चो दोदपप् मिळाला. अशा पळाङप्व झालेल्या लोकांनी दंगा वगैरे करू नये हाणून
पुष्कळदा
त्याचळो एकजात
कत्तल
करण्यात
येई. आणि कित्येकदा
तैशूरलगळासारखे घाडशळो व कूर हुरूप पाडाव कैंलल्या लोकांचा शिरच्छेद करून त्यांच्या शोरांचे मनोरे यार्धात, _आणि अशा रातीने‘ लोकांवर आपला ट्ह्-शत बसव’प्त.
"पण
मुसलमानी धर्म व राज्य ह्यांचा विस्तार करण्याला ह्मा गुलायाचा'व
उपयोग प्’पद्द्ळाप झाला आहे; बुक" अफगाणांच्या अमदातीत तर गुलामप्'चळी ही संस्था म्हणजे नावलौकिक व पराक्रम गार्जावण्याचळो एक उपयुक्त शग्ळाच वसला. एखाद्या सरदाराच्यालगप्मीं राक्रूप आणि त्याचे“ अनुकरण करून नशिमाचा पा’रट्पप् पहृणे, हा ।यसनाघ’ळान सळालैल्या असत, सैटहूलना येथे' आर्देण्ळेळें गुलाम काम चळा'गलैं करोतात ह्रणून त्यांच्या जातीच्या
चायका गलवने'. भरून आणिल्या तेंय्हां ब्यचि' मन
तष्ळयावर
येऊन,
ते काम करू लागले. त्याच पमणि कंपनीने आपल्या सनृल्जरासळाठी', व इतर नोकरळासाठो' स्विस'तेंतून येलोवेर्कीइकदे बायका पाठविण्याच’प् तजवव्ज केला, पण अशळा चायफांच्या उद्र्रा’नेवा’ह्मस साधन नाईंसिं झळाल्यामुळें, व सर्वीचीं लपें ट्रेव्ण शवय नस् त्यामुळे“ यिलायतें-
दूत मरळोपर अप्णित्ऱ्य्लळो सदाचरणाचळो अल्प पुंजां स्लास होऊन, पोटापाण्यप्सप्ठी' तरी त्यात असन्मापँ पतकरावप्
लागला.
त्याने
धम’वाहूंग् व तीतिघष्ट वस’न सुधारण्यासाठी
आँ’जेयर ( सुरत येथळोल इग्'पज वसप्रळोचा येतिडेट व मुंथद्द’चा गप्झ्न‘र; झ्० सन १६६९ मे द्र्॰ सन १६७७ याने पुप्कळ् प्रयत्न केले. पण त्याचा फांहँप्' उपयोग माला नाद्दी’.
रानळा दुसरा चाल’स साचा छानछोकळो स्वभाव कळण्यासग्र्टी द० सन १६८3 नील पिंलायतेंद्वा आलेल्या एका पचाचा उतारा साळी’ प्ट्रॅला आहे. सळोऱ्-स्‘ राजाची आखात
अशी आज्ञा खाली आहे कीं, हिंदुस्थाता'तून एक अतिशय हेंगू सतरा अठरा वर्षीचा शिटुंप् पुरुष व चौदा चौदा वर्षीच्या दोन शिदू’प् मुलळी व्दा करून पाठवाव्या. त्या मिळतील तितक्या र्देगूव हुंद्र असण्या. त्या नीट च्यवस्येने’ गलवसप्वर चढपूत त्याची ऊरुष्ट काळजी घेण्याक्सिमीं कमळानास ताकळीद् यानी. यिशैपतध् मागोंत सलातौ लोक त्या मुलाबै’ पप्तिम् मला भष्ट करणार नाहँठेंत अशी
सक्त तजव’प्ज टेवप्वळी. रस्त्यांत त्याच्या स्राण्यापिण्वाचीं
प क्रपण्याळत्पांवीं व्यवस्था नीट ठेंपाव‘ळा, आणि त्याच्या क्षांगावर द्कङच्या चप्ळीद्वै
हातापप्पांतळे वगैरे सर्व प्नब्रारचे सौदे दागिने त्यांजवरळोवर पाठचावे. ” ठ्कङच्या लोकांचा जनावरापमाणें स`|श करण्याचा प्नघप्त त्यावैळीं किती होंतादृ यावरून दिसून येते; ”;
(षि० रि’ भाग १ रा पळान 3६४-६५ पहा.)
॰ ’
