पान:भाषाशास्त्र.djvu/160

विकिस्रोत कडून
Jump to navigation Jump to search
या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले नाही

भाषेचे उद्गमस्थान. १५१ आमची जन्मभूमि जे आर्यावर्त, तेथेच आमचा उदय होऊन, आमचे बाहू स्फुरण पावल्यावर, आम्ही आपल्या वसाहती चाहोंकडे वसविल्या; आणि कालान्तराने मिसरदेशांत जाऊन, तोही देश सर केला, व तो आर्यमाम्रा ज्यास जोडला. पुढे, हा आमच्या साम्राज्याचा एक प्रांतच बनल्यामुळे, आह्मी तेथे आपली वर्णसंस्था सुरू केली; आणि आमच्या व्यावहारिक संस्कृतभाषेतच तेथील जित प्रजेस योग्य शिक्षण देऊन, सवाँसच ज्ञान'मृत पाजिलें. त्यामुळे, अर्थात्च, संस्कृत भाषेचा मिसर देशांत सार्वत्रिक प्रसार झाला; व आमची वस्ती जसजशी वाढू लागली, आणि आमच्या साहसास ज्या मानाने प्रोत्साहन मिळालें, त्या मानाने आह्मी देशान्तरी जाऊन वस्ती केली, व ग्रीस इतली, इयादि देशांत जाऊन राहिलो. या योगाने, उघडच, आमचे आर्यकुटुंब फैलावले जाऊन, संस्कृत (झणजे वैदिक अर्थ ) भाषेच्याही अनेक शाखा उत्पन्न झाल्या. । असो, सदरहू विवेचनावरून, आमच्या आर्य संस्कृत भाषेचे पौराणत्व सिद्ध होऊन, तिचा मातृपदाचा बहुमान देखील सर्वानुमतें स्थापित झाल्याचे वाचकाच्या लक्षांत सहज येईल. १ इजिप्त ( मिसर ) देशांत आह्मा आर्यांची वसाहत असल्यावहुल अनेक प्रमाणांवरून दिसून येते. आमच्या आर्यवीरांपैकीं मन व राम नांवाच्या साहसी पुरुषांनीं तो देश जिंकिला; तेथे त्यांनी राज्य केलें; आणि आर्यधर्मही स्थापिला. ह्याच नामट्यांचा अपभ्रंश होऊन, मीनीस व रामॅसीसे ही राजांची नांवे त्या देशांत सुप्र. सिद्ध झाली आहेत. ( पुढील पान १५६-५७ वर लक्ष्य द्यावे. ) - ( Journal. R. A. S. vol. XVI 1854. पहा.)