-
(६८) E हे समजण्य चं बक्षण मुळ फुटणे हेच होय. त्याप्रमाणें अनुष्याचा संसार रुजू लागा अमें मनपाला मूळ फळ म्हणजे संवनि होई नेव्हाच सप्रजावं जोग्दा मूळ फरलं तर पुळगा फटना अथवा मुलगा झाला म्णादें. कमजोर लानशी मुळी फु त' मुठगी फूट री अथवा मुलगी झ नी म्णःवे. पंचति आनद भाण विसांवा कय तो मननीच्या ठिकाणी आह फर दिवस काम करून थकलेल्या भार चाकाच्या डोक्यावरील मोट नव्या दमाच्या दुमच्या अनु ने घ्यावा. थकलेले मजुर विश्रतं मय- वृन नव्या इच। मजूर झामाम लावावे अशी मालक योजना कार, न्याप्रमाणेच निसर्गाचा अण साजः अदम्य र चिों पुत्र संबंधाने योजना आहे. पुत्राने मातापिता ह्यांच्या माझें । पूर्णपञ राहुन त्यांची सेवा कधी के पुत्रधर्भ सांगितला आहे. आईबापांच हेतु त्यांनी सांगण्यापूर्वीच अव खुन जो उर्ण करत तो सुपुत्र, त्यांनी मांगनल्यावर करितो ते पुत्र, अाण यांनी सांगून जो करीत नाहीं, तो कुत्र होय. हर - -- भातृा पतृभक्त: । पुंडरिक्राची मानविन भक्त व सेवा प हुन पन्थ प्रसन्न होऊन आले, पण न्यांच्या चालु याचा दिग्सेन्कार करण्यास त्यास ३ळ कोठला म्हणून त्याने व ट दिन, नि नवरक्तक जकल इस उभे आहत. अं अःमांनी पितृव न सत्य करण्याकरितां वनवास पत्करला. आवण मालाग्निा सास कंध' वर व वन के प्रेम नेत होता. * भिक्षा अभियाली अल तो पांजण व टुन ६ । असे मोश्र ने म्हटले म्हणून ऊर्जुनाने मिळविली द्रौपदी व्य स नी पांडव स च टुन दिला चपाचे नव ज्या-या पराक्रमाने लुप्त होने तो सुत्र, बापाचे नांवावर विकणा। पुत्र व बायकोच्या नावावर विकारः कत्र हाय. पत्राने के ळिवून प्रपत्राचा भार व.पाच्या डोक्यावरील उतरून घेनछ। स पियाला विश्रावि मिळून अनुमय आनंद होता. पुत्र' । मामा म्हटले आहे हे यथा गहे. पण मनुष्य कवडीसाठी प्राण देतो, पण जन्मभर जाऊन मुलास देताना वाईट कोठे दाटने 1 उल समाध नन्न वाटने, टकिच आहे, की न वाटावे १ मारम्याला द्यावयाचें नाहीं तर कोणास द्यावयाचे १ ।
