((५६) धौलं नये अशीही पुष्कळ वाक्ये आहेत. माण अवैनग्जन लिहिलेले चात्य त्यांच्या विरुद्ध प्रह. हा विरोध दिसतो. विचार करून पाहून दोन्ही उपदेश सत्यच माहच. स्वीना मत्रिव देणे ने नारनम्य पाहून द्यावे. इनकाच अरव्यार्थ आहे. बदशाम शरण न जात ना अन्य करुन न्याम शुद्ध'वर जायें ही मनलत छत्रपति जिजाचईनीच दिली की नाहीं. राघोबादादांचा धिंगाणा पण्य प्रतापी अटन्या मातनं आपल्या चातुर्यप्रचपत्रानेच बंद केला की नाही? स्त्रिया तितक्या मूर्स आणि पुरुष नेद शहाणे असे नाही. 15 | गृहकपदासी. । जी खी वर लिहिल्याप्रमाणे प्रधानाचे पद पावली, तीच गट्टकर्म करण्यास किती सनी उतरली पर तथं द साचा भामका तिनं पतली. पद माणसे पाळगणारा काय मळ थचि अ तान भाग अम्लो त। नोरांनी लेली कामें भ'डात्रांच, नी नपत्र दायाची कळ ळ किंवा प्रेम अस. न्यावाचून की काही कामें देनश च नाहीत. नी कायँ सुशील नया नोकरचाकर'च्या हातून कधच करवात नाही. पतीची शुश्रूष आणि मुल्लाळांची खस्ता ही कामं साल छी कधी दु:यावर तर नाहीं, ती वन: मनाजोगा कैन्यावाचून तिचे समाधानच होत नाही. चाका म्हणून रायचे आणि धन होऊन भागावें. | धमातला, | गद्दस्थाश्रप अपले पेट भएप्रातच नाही. हा अश्रम स्वार्थ माणि परमार्थ दोन्ही साधण्याकरितां आहे. समाजातील जे टोक केवल निवृत्ति मार्गास लागन:न यांचा, दीन, अनाथ ह्या, व समाजाच्या कल्याणाकरिता धार्मिक दिया स दिन करून याचक वृत्तीवर योगक्षेम चालावनात त्यांचा निर्वाह गम्थाश्रम ह्यांच्या व राज्याच्या अन्नयन वा अशी योजना शास्त्र - कारांनी करून ठेवली आहे. तीस अनुसरुन अतिथी, अभ्यास, शास्त्री, पंडिन, भराभक्षुक, नडापडा, पहुणे वगैरे प‘की माणसे गृहस्थाश्रमाच्या माश्रयास गेनात. यांचा अ दरस'कृ' भक्ति के मलः अमन ग्रास हो| णान्या सासून मिळणार स्वाभाविक आशीर्वद फार श्रेयस्कर इति. त्यांचा 'दान ठवण्यास खं। पुष्कळ सहनत पडते, पण ती मेहनत पत्र फार श्रेयस्क' समजुन सुशील गृहिणी में क्या आनंदाने करते. नित्यनैमित्तिक ।
