3. गवळ्याच्या कन्येच गोष्ट. आतां ईश्वरापासीं राजे आणि उपाध्ये होऊन अक्षय सुख भोगीत आहेत, असा भरवसा धरून आही फार हर्ष पावतो. मरून गेलेले मित्र ज्यांसीं देवाच्या राज्यांतील गौरव व कृपा यांविषयीं संभाषण करायास मला सुख वाटले, त्यांतील एक ही गवळ्याची कन्या आहे. तिची गोष्ट सर्व वाचणा-यांस बोधकारक आणि उपयोगी होईल, असें मला वाटते, ह्मणून तिजविषयीं आणखी सांगतों. धाकटया बहिष्णीला मूठमाती दिल्ह्मावर सुमारें एक सतकाने मी त्या कुटुंबाला भेटायास गेलों. त्यांच्या घराचा रस्ता आडवळणी व अरुंद होता. त्याच्या दोहीं बार्जुस अनेक प्रकारची झाडे, जी आपले शेंडे कमानीसारिखे लववून वाटसरास सूर्याच्या क्रिारणांपासून झांकीत अर्सी होती. दोहींकडे सुंदर फुलें आणि लहान झाडे व झुडपें वाढलीं होतीं. आणि ठिकाणेठिकाणीं वेडेवांकडे खडक आणि त्यांपासून पाण्याचे लहान झरे वाहत होते. ही सर्व रचना अड्डुत आणि
