या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले आहे
केशवसुत यांची कविता.
[१]
खिडकीकडे मौज पहावयास.
श्लोक
मजा पहायास विलोल बाला
सौधांवरी काञ्चनयुक्त जाला
तयीं त्वरेने लगटून येती,
राहोनि अन्य व्यवहार जाती.
जाळीकडे एक जवे निघाली,
कचांतली बंधनमुक्त झाली—
पुष्पे, न बांधू सुचले तियेस,
रोधी करे ती जरि केशपाश.
कोणी, सखी रंगविता पदाला—
ओढून, ये तूर्ण पहावयाला;
लिलागती विस्मरली सदाची,
अलक्तचिन्हे उठली पदाची!
एकांत जो अंजन लोचनांत—
घालूनि, घालू म्हणते दुज्यांत
तशीच तो धावुनि ये गवाक्षी
काडी करी राहुनि कुड्मलाक्षी!
