या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले आहे
पुन्हा जन्माला येतेय सीता...
संत्र्याची साल सोलावी
तसे
कपडे सोलून काढताना
खरंच का तुला सापडले मी ?
मनूने पहिली स्मृती लिहीली
त्याच रात्री
तू फोडून टाकलेस पडदे
तुझ्या
क्षकिरणांकित नजरेवरचे.
...
बिच्चारा खोमेनी
अजूनही चादर कवटाळून बसलाय.
त्याला काय माहित
अंगभर गुंडाळलेल्या वस्त्रांआड असतात
गव्हाळ रेशमी मांड्या
आणि
घनदाट छातीचे सुगंधी फुलोर
...
क्रौंच पक्षांच्या आक्रंदनाने
कळवळणारा वाल्मिकी
त्यालाही दिसली
आयतस्तनी जानकी !!
...
कविता गजाआडच्या/७४
