या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले आहे
कविता माझ्या..तुझ्या
१.
आम्हीच असे बेदर्द
की,
शेकडो ऋतु छपरावरून
उडून जाताना पाहिले.
पानगळीचेही दिवस असतात.
पण
धुळीतली पाने
देठासकट गळताना
रेषा रेषांतून जपलेली...पसरलेली
झुळझुळती स्वप्नं
फांद्याफांद्यातून पेरून जातात
तेवढही
कळू नाही का ग
तुला नि मला?..?
२.
पदराआड झाकून
कुंतीवाण वाटावं
तसा
आम्ही
एकमेकींना दिलाय वसा
गांधारीच्या
आंधळ्या रात्रींचा
...
त्या दिवशी भेटलेली
ती
उंबऱ्यातून परतणाऱ्या माझा
हात दाबीत कुणकुणली
कविता गजाआडच्या /२३
