प्रार्थनेनें शांति आली व ते उठले. मक्केस परत आले. वाटेंतील एका बागवानानें थोडीं द्राक्षं दिली. वाटेंत एके ठिकाणीं झोंपले असतां त्यांना एक स्वप्न पडले. 'लोकांनी सोडलें आहे. भुतें दिसत आहेत. परंतु सारी भुतें ईश्वराच्या पायां पडत आहेत.' असें तें स्वप्न पडलें. भुतें पळतील असे त्यांना वाटले. त्यांना धैर्य आलें. उत्साह आला. झैद म्हणाला "पुन्हां मक्केंत कशाला जायचे? त्या शत्रूंच्या हातांत पुन्हां कशाला?" मुहंमद म्हणाले, "ईश्वर आपल्या धर्माचे व पैगंबराचे रक्षण करील!"
यात्रेच्या वेळेस जे लोक येतील त्यांच्यांत मुहंमद प्रचार करीत. ते गांवोगांवचे यात्रेकरू आपला संदेश दूरवर नेतील असें त्यांस वाटे. एकदां मुहंमद कांहीं लोकांना नवधर्म सांगत होते तो पलिकडे यसरिब शहरचे सहा इसम आपसांत कांहीं बोलत आहेत असें मुहंमदांस दिसले. मुहंमद त्यांनाहि म्हणाले, "या. बसा, ऐका." ते बसले.
"कोण तुम्ही? कोठले?"
"यसरिबचे. खजरज जमातीचे."
"ज्यूंचे मित्र?"
"हो."
"जरा बसाल? मी बोलेन."
ते बसले. मुहंमदांचा नवधर्म त्यांनीहि ऐकला. ती तळमळ, भावनोत्कटता, ती सत्यमय वाणी ऐकून त्या सहांवर मोठा परिणाम झाला.
"आम्ही तुमच्या धर्माचे होतो. आणि यसरिबमध्ये सारखी भांडणे असतात. तुम्ही या आमच्यांत व सारे एक करा."
"तुमच्याबरोबर येऊं?"
"आधीं नका येऊ. आम्ही व बनू औस आधी एक होऊं. मग तुम्ही या."
आणि ते मुहंमदांचे अनुयायी व भक्त होऊन परत गेले. हे सहा लोक यसरिबला परत गेल्यावर नवधर्माची वार्ता फैलावू लागले. त्यांनी आणलेली बातमी विजेसारखी पसरली. "अरबांत पैगंबर जन्मला आहे. तो नवधर्म देत आहे. एका ईश्वराकडे बोलावीत आहे. शेकडो वर्षे चाललेल्या भांडणांस तो आळा घालील. तो अरबांचे अभंग ऐक्य निर्मील" अशी भाषा सर्वत्र झाली.
इस्लामी संस्कृति । ८
