अणुर्वेद्मफाश:
रं” हूं
करावा; किंवा ।"लवाव्या रसांत एक प्रहृरपर्थंत हिंगूळ खलन उर्ध्व॰प।तनय्`।न।नें त्यांतील प।र। काढून घ्यावा आणि अशा रीतीने शुद्ध झातैल्या प।ऱ्याच। संग्नहृ करावा. ही त्यांतल्याद्यांत सोपी शोथनक्रिया सांगितली. ( १५७ )
अथैव शोश्चितस्प मुखकस्णमुतद्रे तैत्रान्तळेर ।… सास्यो रस: स्यात्पठ्ठा’ज्ञेग्रुतुव्थै: सराप्’जेके: सोंपणक्केळिस्त्ररात्रम्! पिष्टस्नत: रिंवन्नतनुभ् सुवर्णेमुखानथं खादा’ते सवेधानूनू । अन्यन्मनझाअथ पड्प्बेन्द्रुकीटश्च रसो मयैस्मिवासरमू!
लवणाम्त्’:"र्मुस्र्व तस्य जायते प्रासलौळुपमू॥ १५९ ||
‘ अथवा बिन्द्रुलीर्कोटऱ् ’ इत्यायें पाठान्तरमू! शुद्ध पळाऱ्याला खळाण्याकरतां अम्रक, सोने हे जिन्नस घ्र्यांव
लागतात, म्हृणून ह्या पान्याला मुख उसन्न करावें लागसें, तं करण्याकरितां सेंवव, ड्ळावग्याचीं साल, योरचूद्, मोंहेंप्ऱ्या आणि ।"त्रकद्रु
ह्यांच्या चूणीत पळाऱ्यावा खल तीन रात्रीपर्वत करावा; म्हृणजे द्यावै पीठ होते. मग त्याचे रवेंद्न करावें; म्हृणजे सुवणे वगैरे पाहिजे तो धातू तो पारा खाऊन टाकतो. ( १९८ ) दुसरा एक मथकार म्हणती कळी…-
शुद्ध प।र। व पटू बिंदुकळोट यांचा एकत्र खल तोन दिवस करावा. खलताना ह्यात सघव व ।लवावा रस घालावा. ह्णअसुवण खाप्याकरतां वखवखलेला असा पारा तयार हाती. ( १५९) ॰
'
'ळू.‘
",
शाड्रेघरँप्ऽपि"
कालकूटों वत्सानामन् दृप्ङ्मप्कश्च प्रदीपनऱ् |
हालाहृटो ब्रह्मपुत्रो हारिद्र्: सवनुवग्स्तथा ।। १६० ।।
सौंराट्रिक इति पोका विपभेदा अभी नव!
अकसह्’ण्न्वत्तरळाडूलाकरवाल्का ।। १६१ ।। गुश्नाहिपेंलार्वित्त्येंनप्ऱ् सप्तप्पघिपज्ञातवऱ् । एंजेप्वेर्मीदेत. सूतळिप्नछन्नपक्ष: प्रजायते । १६२ । मुखे च जायते तस्य घानूश्च प्रसततरामू! अथवा त्रिकटु क्षप्रा राजी लवणपञ्चकमू ।। १६३ ॥
`
०
