मी काय काय सांभाळणार हो? इतकंच माहीत होतं की दलवाई सोशल वर्कर आहेत. त्यांचं काम महत्त्वाचं आहे. धोक्याचं आहे. त्यांना ते करायची संधी दिली पाहिजे. कुठल्याही प्रकारचा त्रास त्यांना आपल्याकडून होता कामा नये. हे लक्षात ठेवून मी चालण्याचा प्रयत्न करीत होते. त्यांना माझ्या सहकार्याची गरज होती म्हणून मी घरातल्या कटकटींपासून त्यांना दूर ठेवलं.
दलवाईंना अगणित मित्र होते. कुणाकुणाची म्हणून नावं घेऊ? ते त्यांच्यावर, त्यांच्या कामावर जिवापाड प्रेम करणारे होते. त्यांनी दलवाईंना चळवळीत आणि शेवटच्या गंभीर दुखण्यात खूप मदत केली, आधार दिला. किंबहुना सगळ्या महाराष्ट्रानंच त्यांना उचलून धरलं. या साऱ्यांचं ऋण माझ्यावर आहे. ते मी कशी फेडणार? दलवाईंचं काम पुढे नेऊन मी ते थोडंसं फेडू शकेन असं मला वाटतं.
तीन मे एकोणीसशे सत्याहत्तर रोजी दलवाईंचा अंत झाला. शेवटी शेवटी ते मला दोन-तीनदा म्हणाले 'मेहरू, आज मी जो काही आहे तो तुझ्यामुळेच आहे.'
याच्यातच मी सगळं भरून पावले आहे.
-मेहरुन्निसा दलवाई
