राळेगण शिंदीचे अण्णासाहेब हजारे हे देशभरातील मान्यवर व्यक्तिमत्व आहे. लष्करातील एक साधा जवान. सेवानिवृत्तीनंतर आपल्या गावी परततो, काही कामाला लागतो. थोड्याच वर्षात त्याचा इतका बोलबाला होतो, की देशविदेशातील पत्रकार आणि टेलिव्हिजनचे कॅमेरावाले राळेगण शिंदीला रांगा लावतात. फारसे उच्चशिक्षित नसलेले अण्णासाहेब अनेक सरकारी, निमसरकारी समित्यांवर सन्मानाने नियुक्त झालेले आहेत. देशी-परदेशी दानशूर संस्थांची राळेगण शिंदीबरोबर आपलेही नाव जोडले जावे म्हणून धडपड चालते. त्याखेरीज विकासाच्या यच्चयावत योजनांचा फायदा अण्णसाहेबांच्या दबदब्याने राळेगण शिंदीस मिळाला, एवढेच नव्हे तर प्रयत्न न करता मिळाला. महाराष्ट्रातील बहुतेक गावांना भगीरथ प्रयत्न करून एकअर्धा प्रकल्पही मिळत नाही. सरकारी अधिकारी आपणहून राळेगण शिंदीत येऊन योजना राबवून देतात. विनोबा भाव्यांप्रमाणेच अण्णासाहेबांची गणना सरकारी संता मध्ये कित्येक वर्षे होत आहे. प्रथम पद्मश्री मग पद्मभूषण अशा राष्ट्रीय सन्मानांनी अण्णासाहेब भूषविले गेले.
१०-१२ वर्षांपूर्वी मीही कुतूहलापोटी राळेगण शिंदीस गेलो होते. 'योद्धा शेतकरी'चे लेखक विजय परूळकर अण्णासाहेब जगाला फारसे परिचित नव्हते तेव्हापासूनचे त्यांचे चाहते. ते मला आग्रहाने घेऊन गेले. त्यावेळी अण्णासाहेबांच्या कामाची सुरुवातच होती; पण सगळे गाव अण्णांच्या व्यक्तिमत्त्वाने भारलेले दिसले. गांधीवादी अगदी चिल्लर संत देशभर जागी जागी आश्रमाच्या रूपाने जायदाद जमवून विधायक काम दाखवीत आहेत. त्यांच्या आश्रमात आणि गावात जसा एक आध्यात्मिक दबदबा जाणवतो तसाच या साध्यासुध्या माणसाने तयार करावा याचे थोडे अद्भुतही वाटले.
