१०. जगण्याची जाहिरात
त्या भल्या मोठ्या चौकात मी उभा होतो. बस एवढ्यात येईल अशी काहीच शाश्वती नव्हती. त्यामुळं त्या चौकातल्या पाट्या वाचण्यावाचून दुसरा पर्यायच नव्हता.
समोरच युवा नेत्याच्या तिसाव्या वाढदिवसानिमित्त प्रचंड मोठा कटआऊट लावला होता. गडद आणि बटबटीत. दोन-चार मेळाव्याची बॅनर्स होती. अशी प्रचंड शीतपेयांच्या, मोबाईल फोन्सच्या मोठमोठ्या निऑनसाइन्स होत्या. सिनेमाच्या जाहिराती होत्या. फलज्योतिष, कॉम्प्युटरवरून कुंडली, एका टी. व्ही. सीरियलची आचरट जाहिरात, दुकानांचे मोठाले बोर्डस, डॉक्टर्स, चार्टर्ड अकौन्टस्च्या छोट्या काळ्या-पांढऱ्या पाट्या.
सर्व बाजूंनी वेगवेगळ्या पाट्यांच्या गर्दीचं अक्राळविक्राळ, गलिच्छ कोलाज समोर पसरलं होतं. आपल्या सगळ्या जगण्याचीच जाहिरात झालेली. भडक आणि स्वतःचीच टिमकी वाजवीत आक्रोश करणारी चमको चकॉक संस्कृती.
आपल्या रोजच्या साध्या, सुंदर, सोप्या, शांत जगण्याला का बरं लागते ही जाहिरात असं वाटू लागलं अन् अशीच जबरदस्त जाहिरात लेवून माझी बसही माझ्याजवळ येऊन उभी राहिली.
