या पानाचे मुद्रितशोधन झालेले आहे
९८ / भोवरा
“...पण वगैरे चालणार नाही. बाई घरात आहेत असं आम्हांला नक्की माहीत आहे. तुमच्या माळ्यानंच कुंपणावरून सांगितलं, की त्या घरी येऊन तास झाला. कुठे बाहेर गेल्या नाहीत”- आपल्या हुशारीचे परत एकदा कौतुक वाटून तो दुष्ट हसला; व इतरांनी त्याला साथ दिली. “आम्ही ठरवलं आहे की नकार म्हणून घ्यावयाचा नाही! अहो, इतकी नावं सुचवली पण सभासदांनी एकमुखानं सांगितलं, की दुसरं कोणी नको."- साखर पेरावयास सुरुवात झाली. “बाईंचेच विचार ऐकावयाचे आहेत. बाईंनाच भेटलेलं बरं. त्यांना निरोप सांगा..."
गृहस्थ दमदार होता. बोलताना लौकर थांबण्याचे चिन्ह दिसत नव्हते. नंदू दात आवळून ओरडला-
“अहो, तुम्ही म्हणता त्या बाई, माझी आई, आताच थोड्या वेळापूर्वी मेली !”
१९५५
