हा निनावी फोन दोन-तीन दिवसांपासून सतत येतोय आणि कार्यकर्ते मात्र कागदपत्रं चिवडत बसलेत... मला राहवलंच नाही. जोरात ओरडले, "अरे, कागद मांडून काय बसताय सगळे! एवढंच काम उरलंय का आपल्याला? हा फोन कुणाचा आहे? कशासाठी सारखा-सारखा फोन करतोय हा माणूस? ह्याच्या गावच्या माणसानं वेडंवाकडं काही केलं असेल, तर ह्याला का उत्साह आलाय सांगायचा? व्यक्तिगत काही खुन्नस असेल का? कराना जरा शहानिशा!
कैलास, शैलाताई आणि बाकीचे सगळेच कान देऊन ऐकू लागले. वाईजवळच्या गावातून हा फोन येत होता. त्या गावच्या कुठल्यातरी फौजीनं बायकोची सोनोग्राफी केली आणि कुठंतरी जाऊन सगळं 'उरकूनम आले, असं तो सांगत होता. फौजीला दोन मुली आहेत म्हणे. सहा महिन्यांपूर्वीच बायकोचं अॅबॉर्शन करून घेतलं होतं. आता पुन्हा... आम्ही गर्भलिंगचाचणी करणाऱ्या डॉक्टरांना पकडतो, एवढ्या माहितीवर हा माणूस सतत त्या फौजीची तक्रार करत होता. ही सगळी माहिती दिल्यावर कार्यकर्ते सावध राहिले आणि त्यानंतर आलेला फोन कैलासनं घेतला. त्याला प्रश्न विचारून माहिती मिळवू लागला. माहितीचा खरेखोटेपणा तपासण्यासाठी उलटसुलट प्रश्न विचारू लागला.फोन रेकॉर्ड होत होता आणि महत्त्वाची माहिती कैलास लिहनही घेत होता. त्या फौजीचं आणि तुमचं काही भांडण आहे का,म असं थेट विचारल्यावर म्हणाला, “हो आहे. आमचा सिव्हिल मॅटर चाललाय. मला नडलाय तो. आमच्याच भावकीतला आहे. पण फौजी म्हणून लई मिजास करतो. आम्ही कष्टानं शेती करणारी माणसं. खोटं बोलणार नाही. बातमी शंभर टक्के खरी आहे.
त्या फौजीचं नाव रामसिंग. किस्सा वाई पोलिस स्टेशनच्या हद्दीतला. इन्स्पेक्टर वेताळ तिथले इनचार्ज. मग त्यांना फोन लावला. सांगणाऱ्यानं
