पान:साथ (Sath).pdf/94

 आत्याबाई बाहेर आल्या. बाळाला आत नेण्याआधी काही तरी छोटासा धार्मिक विधी त्यांना करायचा होता, पण राम त्याला तयार झाला नाही. शेवटी म्हातारीची समजूत काढायला ज्योतीने बाळाला त्यांच्या हातात दिलं: " मी जरा हातपाय धुऊन येते तवर बाळाला घेता का तेवढं ?" आत्याबाई खूष झाल्या नि बाळाशी बोबडं बोलत त्या आत निघुन गेल्या.
 " तू तरी अगदी फारच हट्टीपणा करतोस हं, राम."
 " तुझा विश्वास आहे का ह्या मंत्रातंत्रावर ?"
 " नाही, पण त्यांचा आहे. लहानशा गोष्टीत त्यांचं मन कशाला मोडायचं? काय त्यांना करायचं होतं त्यानं कुणाचं काय वाकडं झालं असतं ?"
 " झालं असतं. असल्या गोष्टींनीच अंधश्रद्धा जोपासली जाते."
 आत गेल्यावर ज्योतीनं पाहिलं की नवीन केलेलं बांधकाम म्हणजे एकच मोठी खोली आणि त्याला लगत बाथरूम. खोलीत नवं कोरं फर्निचर होतं. दोन पलंग, एक पाळणा, एका कोपऱ्यात एक टेबल आणि तीन खुर्च्या . खिडक्यांना फुलाफुलांचे पडदे होते आणि जमिनीवर एक लहानशी सतरंजी होती. पलंगावर नक्षीदार रंगीत चादरी आणि अभ्रे घातले होते. रामने मोठया अभिमानान बाथरूमचं दार उघडून आतल्या पांढया टाइल्स आणि आधुनिक सॅनिटरी फिटिंग्ज दाखवली.
 "कसं काय आवडलं तुला?"
 " मला काय म्हणावं हे कळत नाहीये. इतकं सुंदर घर मी कधी पाहिलं नाही. पण राम, हे सगळं करायला भरपूर पैसे पडले असले पाहिजेत ना?"
 " मग काय झालं ? धंद्यात चांगला फायदा होतोय, त्यातला थोडा खर्च केला तर कुठे बिघडलं ? काही सोयी नसलेल्या जुनाट घरात राहण्यापेक्षा हे चांगलं नाही का ?"
 " बाबा न आत्याबाईंचं काय ? त्यांनी जुनाट घरात राहिला चालतं वाटतं?"
 तो हसला. "ते असल्या ठिकाणी स्वस्थपणे राहू शकणार

८६ : साथ