अंक २रा. आणि काय ही मुद्रा ! मलाया बकट नाव कसे अगदी हान शोभतं. [ तदनंतर लिक प्रवेश करतो.] विदूषक-(इश कन, म टाइन ) भन्या मन- प्याने या कृष्णाच्या नाद लागू नये. कायहो, आज उजाडले नाही तीच त्या बलक पर्वताच्या जंगलादन मला फांसेपारम्याप्रमाणहालाचलें! मोनाका तो यान, त्याला घेऊन बाला काय करायचे राह काण जाणे ! आपले पर पाव कसे बनन गो. आणि त्या द्वाड जंगलांतले कार किती जबाम्न ! वा जोड्यांचन पर चेकन माझ्या पायांन माल : काय ना आजचा फायदा एवढाच, बर मया वृण मग बोचर मागितलान ! नेहा नाही. सर्व डागर जेव्हा पालथा घागला तेव्हा कुठे न यतिराज का गहन मांपन्दे. अना; सानो सिकाइला वृत्तांन हे राजा बध बसलेच आहन यांना कम्यून आपण आपले घर मुहग. नाहीपेक्षा हे दुस-या एखाद्या लहान बालभाल. कृषणातवळ पकन) मित्रा, आज आमची चांगली बुदशा उडवलीम बरें ! कृष्णा - मिया. चे अस्त; अंर दुर्दशा कसला ह्मणलोस ! काय झाले नग काय जला: विदृष्ली पहा पायर्याचा कशी चाळण होऊन गली आहे ती ! तुला काय जागच्या जागी गफ्फा मारायला ! कृष्ण-बरें बवा नसंच का होईना. आन ना नल- यः काफत आटां. उमचे आज प लायून पाय रगहवं
