लिहितो तो लेखक. केवळ साहित्य लिहिणारा लेखक असत नाही. गायक, संगीतकार, छायाचित्रकार, शिल्पकार, वास्तुशिल्पी, शेतकरी, मजूर, रस्ता झाडणाराही लेखक असतो. लेखकाची ही व्यापकता तुमची मनी, अंगणी रुजवतो तो लेखक. रूढ अर्थाने साहित्यिकच लेखक खरा. तो कथा, कादंबरी, नाटक, काव्य, व्यक्तिचित्र, चारित्र्य, निबंध सारं रेखाटतो. म्हणजे जीवन अनेक शैलींनी, पद्धतींनी समजावतो. तसाच तो गायक, गाणं तो कानात, मनात गुणगुणत ठेवतो. संगीतकारही तसाच, स्वरांची तार अन् हृदयाचे ठोके यात तो ताल निर्माण करतो. म्हणून मग तोल जाता जाता आपण वाचतो. चित्रकार नवं जग दाखवतो. वास्तवाच्या पलीकडचं जग दाखवणारा... चितारणारा चित्रकार खरा! जीवनाचा अविस्मरणीय क्षण टिपणारा छायाचित्रकारही लेखकच ना?
साहित्यात भाव, रस, गती, संगीत, शास्त्र, सौंदर्य, भाषा, आकार, रंग, लय, ताल सारं असतं म्हणून साहित्य श्रेष्ठ, लेखक निरीक्षक, कल्पक, सजग असतो! तो केवळ असलेलं शब्दबद्ध करत नाही तर तो येणाारंही कल्पितो अन लिहितो. म्हणून तो सूर्यापेक्षाही श्रेष्ठ ठरतो. जो न देखे रवी, सो देखे कवी' म्हटलं जातं ते यामुळेच. लेखक चित्रण करतो. विचार, दृष्टी, संस्कार देतो. तो हसवतो, रडवतो, मनोरंजन करतो तसा तो अंतर्मुखही करतो. तो सतत काळाच्या पुढे विचार करत असल्याने वर्तमानाबरोबरच भविष्याचंही त्याला पक्कं भान असतं. पुष्पक विमानाची कल्पना करणाच्या कवीच्या प्रतिभेनंच रॉबर्ट बंधूना विमानाच्या शोधाची दिशा नि दृष्टी दिली, हे आपणास विसरून चालणार नाही. भारत हा अठरापगड जाती, धर्म, भाषांचा देश आहे. तो एकात्म व्हायचा तर ‘आंतरभारती'चं स्वप्नं हवं
