सासरी गेल्यावर लवकरात लवकर माहेर भेटावं म्हणून ओटीतले चार तांदळाचे दाणे माहेरच्या ताटात परत ठेवायची पद्धत ही पूर्वापार आहे. त्यामुळे लवकर माहेर भेटतं असा समज आहे.
मुलगी सासरी जातानाच वर्णन अनेक जात्यावरच्या ओव्यात आहे. तो प्रसंग, त्या प्रसंगातील भावना वर्णन करताना त्या पाठीमागे विरहाचा जीवघेणा चटका आहे, हेही त्यातून सतत जाणवत राहातं. ही त्या ओवीतील ताकद म्हणावी लागेल.
ही सासरी मुलगी जाताना तिचं वय लहान. त्यामुळं तिथं कसं वागावं हेही तिला सांगितलं जायचं. कारण नवीन गोतावळ्यात आपली मुलगी गोंधळून जाऊ नये. माहेरी लाडात वाढलेली, तिथं हवं तसं वागता येणार नाही. तिथल्या रीती-भाती, मान-पान हे तिला सांभाळावं लागणार. तिच्या हातून तिथं काही चूक होऊ नये. म्हणून मग जाणती माणसं उपदेश करत असत. हे उपदेश मग वेगवेगळ्या नात्यांकडून होत. कधी आई सांगे कधी बाप, कधी भाऊ कधी मोठी नणंद. त्यांचे उल्लेख जात्यावरच्या ओव्यांत अनेक ठिकाणी जागोजागी सापडतात.
एखादी नणंद सांगते
आपली भोळी लेक कोणापाशीही काही मनातलं बोलेल आणि ते सगळीकडे पसरून गहजब होईल, या भीतीनं आई सांगते.
लोकसंस्कृतीचा गाभारा ।। २३ ।।
