होते. ऐकणारांच्या हृदयाला पीळ पडत होता. शकारानेंं बांधून अंधारकोठडीत टाकलेला स्थावरक चेट- त्याच्याहि कानावर ही दवंडी पडली. त्यानेंं मोठ्या प्रयासानेंं आपली सुटका करून घेऊन तो रस्त्यावर आला आणि ओरडूंं लागला की, “ चारुदत्त निर्दोष आहे. मी त्याबद्दल पुरावा देतो. " पण त्या कोलाहलांत त्याचेंं ऐकतो कोण !
दुर्दैवी चारुदत्ताचा मुलगा रोहसेन रडत रडत येऊन त्याला बिलगला. चारुदत्ताची साध्वी पत्नी धूता सती जावयाला निघाली. अखेर चारुदत्ताला सुळाच्या चबु- तऱ्यावर नेण्यांत आलेंं.
आतां त्याच्या मृत्यूला उशीर नव्हता. पण इतक्यांत एक तरुण स्त्री व एक बौद्ध भिक्षु दुरून वधस्तंभाकडे धांवत येतांना दिसलींं. ही तर जिचा खून झाला म्हणून ठरलें होते ती स्वतः वसन्तसेना आणि हा बौद्ध भिक्षु बनलेला संवाहक जुगारी !
वसन्तसेना मेली असे समजून शकारानेंं तिच्या शरिरा- वर पालापाचोळा टाकून तेथून पोबारा केला. त्या जागेपासून कांहीं अंतरावर एक बौद्ध विहार होता. त्या विहारांतच संवाहक जुगारी बौद्ध भिक्षु बनून राहिला होता. तो नित्याप्रमाणे त्या उद्यानांतील तळ्यावर स्नानासाठी येऊ लागला तेव्हां त्याला रस्त्याच्या कडेचा पालापाचोळा हालतांना आढळला. हळूच त्या ढिगांतून एक
