‘बेलौस, बेधडक : वसंत केशव पाटील
प्रा. वसंत केशव पाटील मराठी कथाकार, कवी, भाषांतरकार, संपादक असले तरी त्यांना मी ओळखू लागलो ते हिंदीचे प्राध्यापक म्हणूनच. तेव्हा ते रयत शिक्षण संस्थेच्या सद्गुरू गाडगे महाराज महाविद्यालय, कराडमध्ये होते. हिंदी प्राध्यापक म्हणून मी हिंदी प्राध्यापक परिषदेचा संयोजक म्हणून कार्य करीत होतो, तेव्हा । कोणत्या तरी सभा-परिषदेत ते मला पहिल्यांदा भेटले होते; पण त्यांचा-माझा घनिष्ठ परिचय झाला तो त्यांनी आणि मी मिळून शिवाजी विद्यापीठात केलेल्या पुन:श्चर्या पाठ्यक्रम (रिफ्रेशर कोर्स) मुळे. आम्हा दोघांतील दुवा होता प्रा. पट्टेकरी. ते इस्लामपूरचे. आम्हा तिघांत समान मैत्रीचा धागा निर्माण व्हायचं कारण लेखन, वाचन, भाषांतरात रुची, गती असणं होतं. कोर्समध्ये मार्गदर्शक व्याख्यानं देत. सुट्टीत डबा खात आम्ही झालेल्या व्याख्यानांवर चर्चा करीत असू, त्या वेळी वसंतराव मोठी मार्मिक टीका-टिप्पणी करीत असायचं. त्यातून त्यांचा व्यासंग, वाचन, चिंतन स्पष्ट होत राहायचं.
वसंत केशव (खरं पठडीतलं नाव) हे साहित्यात ललित असले तरी व्यवहारात मात्र कठोर. त्यांचं वक्तव्य म्हणजे एक घाव, दोन तुकडे ते मोठे स्पष्टवक्ते. त्यांच्या शब्दकोशात भीड हा शब्द मला कधी आढळला नाही. समोरचा कितीही मोठ्ठा, प्रतिष्ठित साहित्यिक, समीक्षक असू दे; त्याच्याबद्दल त्यांच्या मनात जे येईल ते आडपडदा न ठेवता पुढे आणि मागे बोलण्यास ते कधी कचरत नसत. बौद्धिक कुस्ती खेळण्याचा त्यांचा उपजत छंद, ग्रामीण
