सैौंदर्य ह्मणजे शोभा आणि शास्त्र ह्मणजे नियम. ह्मणून भाषेला शोभा आणणारे नियम ज्यांत असतात, तें भाषा-सौंदर्य-शास्त्र होय.
हें शिकल्यानें भाषा मनोरम बोलतां व लिहितां येते. व तशी ती असली, ह्मणजे तींत व्यक्त केलेला आशय, दुस-याच्या मनांत चांगला व लवकर ठसतो.
संस्कृतांतल्या भाषासौंदर्यशास्त्रांत मुख्यत्वेंकरून शब्द, वाक्य, अर्थ, रस, अलंकार. आणि भाषासरणि इतक्या गोष्टींचा विचार केलेला असतो; ह्मणून या ग्रंथांतही शब्दयोजना, वाक्यरचना, अर्थसाधन, रसविचार, अलंकारविचारआणि भाषासरणि असे सहा विभाग करून त्यांचें संक्षेपानें विवेचन केलें आहे.
कांहीं अर्थबोध होतो त्या ध्वनीस शब्द ह्मणतात. मग त्याचीं अक्षरें कितीही असोत.
शब्दापासून वाक्य होतें, वाक्यापासून अर्थ उत्पन्न होतो, अर्थापासून रस व अलंकारादिक साहित्यें सिद्ध होतात. ह्मणजे ह्या सर्वांस, शब्द, हे मूळ कारण होत. ह्मणून त्यांचा विचार, प्रथम केला आहे.
