तुमचा क्षमा करीन. यावरून मला शांति वाटावी." पळतच निघाला. पळतां पळतां काहीसा दमला, 66 या वेळेस जेव्हां ते काम सांगतात तेव्हां कसे होते कोण जाणे, माझ्या तोंडातून काही तरी उद्धटपणाचा शब्द लला, "सुमता, तूं शाळेत जाशील तेव्हां लक्ष्मणाच्या सुमता, मला वाटले होते की, रंगला लेण्यास काळची प्रार्थना मनांत आणून तेव्हांच उत्तर कल का, धेर्य खचते; आणि मला वाटते की, हे सर्व प्रयत्न सोडून फार थंडी होती, परंतु सुमंत लवकर लवकर चालू द्यावे. येशू हा माझा प्रभु झाल्यावर मला काही दिवस लागला. वाटेत वाटत होते की, मी कधीच पुन्हा पहिल्यासारिखी भेटला. तो खेळगडी त्याला ह्मणतो, "कार सुमंता, एक खेळगडी त्याला मास्तराशी मी कशी लबाडी केली! मी त्यांस सांगि- मुले ख्रिस्ती होतात ती नेहमी असेंच करीत असतात; लबाडी करणार नाही. पण काय करूं; त्या दिवशी कोणीकडे चाललास? ही शालेची वाट काय! जीं सांगितले ते मी ऐकिलें नाहीं; परंतु मी "भूमध्य- तुझ्या बापाला कळवीन." समंताचे तोंड फार लाल ही लबाडी केल्यापासून मी फारच कष्टी झाली आहे. असता, तर त्याला खाली पाडिल्याशिवाय सुमंत राहिला स्पष्ट ऐकिला; तरी कबूल होण्यास भ्यालो. झाले, आदल्या दिवशी जर तो खेळगडी असे बोलला जरी मी इतके प्रयत्न करीत आहे, तरी माझी कांहीं नसता,परंतु या वेळेस तो आपल्या मनांत ह्मणाला, "तुझी (सुधारणा दिसत नाही. लोक ह्मणत असतात,"आह्मी कृपा मला पुरे आहे. या वचनावर माझा विश्वास आह; अति दुष्ट आहो: जे करूं नये तेच आह्मी नेहमी करीत आणि मला याचा अनुभव होऊ दे. असतो व जे कांहीं करावं ते करीत नाही. जर प्रौढ खळगड्याला ह्मणतो, "रामा, मला काही अडखळा मनुष्यास असे वाटते तर असेंच असेल, परंतु तसे करूं नको, नाही तर शाळेत जायाला मला उशीर होईल. नसावे. तरी येशू ख्रिस्ताने वचन दिले आहे की मी हा पेरू तूं घे, माझ्याजवळ दोन आहेत.. सन १८९2] बालबोधमेवा. १८७ नाहीं, कांहींच उपयोग नाहीं; मी प्रयत्न करून हा सुमंत एक वर्षामागे येशू ख्रीस्तावर प्रीति करूं करून दमलो आहे. मी चांगले व्हावे अशी माझी लागला. तो ह्या वेळेसही त्यावर प्रीति करीत होता, फार इच्छा आहे ; जेव्हां मी प्रार्थना करीत आहे, किंवा आणि त्याला पोलसासारिखा अनुभवही झाला की, शास्त्र वाचीत आहे, किंवा शाब्बाथ शाळेत धडा देत अरेरे, मी कष्टी माणूस, मला या मरणाऱ्या आहे, तेव्हां प्रभूला मविषयीं संतोष व्हावा अशी माझी शरीरापासून कोण सोडवील!" सुमंताने झोपी जाण्या- की इच्छा आहे. परंतु एकदा मी दुस-या मुलांत च्या अगोदर आपले प्रिय शास्त्र उघडून एक वाक्य वा- ऊन मिळालों, व त्यांच्याबरोबर खेळू लागलों, चलें; ते असे की, " माझी कृपा तुला पुरे आहे, णे त्यांतून कोणी जर मजशी दांडगेपणाने वागू वाक्याविषयी सुमंत विचार करीत असतां, त्याच्या ला, तर मला असा काही राग येतो की, त्या मनाला शांति वाढू लागली; आणि तसाच तो निजला. सि पाडिल्याशिवाय माझ्याने राहवतच नाहीं. मग सकाळी उठला तेव्हां, त्याने पहिल्यानेच अशी प्रा- मला शिक्षा मिळते; आणि मग जरी ते मला बोलून र्थना केली, “हे प्रभू, मी सर्व प्रकारे अशक्त आहे." दाखवीत नाहीत, तरी सर्व मुलांस असे वाटते की, जे वाईट आहे तेच मी करितो व मोहात पडतो, परंतु ख्रिस्ती होण्याकडून याला लाभ तरी काय झाला आहे ? तुला ठाऊक आहे की, मी पवित्र व्हावे व तुझ्याच इ. घरची गोष्टही अशीच आहे. जेव्हा मला काही विशेष च्छेप्रमाणे वागावे अशी माझी मोठी इच्छा आहे. याला सांगतो; किंवा आई मला धाकट्या बहिणीचा असे वचन तूं दिले आहेस'; या वचनावर मी पूर्ण भरं- संभाळ करायाला सांगते. जे काही माझी आईबापें वसा ठेवावा, का की, तूं असेच ह्मणतोस. " मला करायास सांगतात ते नेहमी आनंदाने करावे दिवसभर तूं मजवर कृपा कर." अशी प्रार्थना करून अशी माझी इच्छा असते. परंतु माझ्या खेळण्याच्या तो शाळेकरिता आपले धडे तयार करूं लागला. थोड्या वेळाने त्याचा बाप त्याला हांक मारून बो- आई मजकडे फार दुःखित तोंड करून पाहते व ह्मणते, दोन मण लांकडे पाठवून दे. सुमंताने आपली स- झटत आहेस. परंतु आतां काय झाले ?" खरेच, मी फार प्रयत्न करीत आहे; परंतु जितके मी अधिक प्रयत्न शाळेत जाण्यापेक्षां लक्ष्मणाच्या घरी जाण्यास सुमं. करितों, तितके माझे प्रयत्न व्यर्थ होतात. मग माझे ताला अर्धा मैल ज्यास्त टूर जावे लागले. त्या दिवशी त्याचा तले की, रामाने माझ्या प्रश्नाचे जे उत्तर हळूच काही तरी गम्मत लपून छपून चालवितात. मी है तमुद्र आज " CG 66 होय बाबा. " " मग तो त्या " मग सुमंत
