झाल्या असणार, असा अंदाज करता येत होता.
सरपंच दोन कार्यकर्त्यांसह तिथे दाखल झाले. ट्रे मधून पुढे आलेले थंड पाणी पीत कलेक्टरांना म्हणाले,
‘साहेब, इथं आपण थंडगार ए. सी. रूममध्ये पाणी प्रश्नाची मिटिंग घेत आहात, तिथं वाढत्या गर्मीत आम्ही पोळतोय. घोटभर पाणी मिळत नाहीये. किती वर्ष आम्ही तरसायचं?'
पाणीपुरवठा योजनेचे कार्यकारी अभियंता अन्सारी म्हणाले, 'सर, तिथं कायमस्वरूपी पाणीपुरवठा योजना शासनाने मंजूर केली आहे. १५ एप्रिलपर्यंत टाकळीला पाणी मिळेल.'
तुमच्या या आश्वासनावर आमचा शाप विश्वास नाही बघा, अन्सारी साहेब.' सरपंच आक्रमक सुरात म्हणाले.
'आज आम्ही तहानलेले आहोत. आजचं बोला.'
'मी बोलतो मध्येच सर, मला माफ करा.'
खानोलकर आपली डायरी उघडते म्हणाले.
‘तेथे सध्याच्या नळ योजनेच्या विहिरीजवळ एक खासगी विहीर आहे. ती अधिगृहीत केली आणि पाच एच. पी. ची मोटार बारा तास सलग चालू ठेवून ते पाणी नळ योजनेच्या टाकीत आणले तर १५ एप्रिलपर्यंत पाणी नक्कीच मिळेल.
‘आर यू शुअर, मि. खानोलकर?'
“येस सर, मी स्वतः सर्व कठीण गावांचे सर्वेक्षण केले आहे. आणि अधिगृहीत करावयाच्या विहिरींची यादी सी. ई. ओ. साहेब आणि तहसीलदार यांच्याकडे दिली आहे.'
‘सरपंचसाहेब, मी आजच ही विहीर अधिगृहीत करतो. अन्सारी येथून पाणी टाकीत आणायची उद्यापर्यंत व्यवस्था करतील.' कलेक्टरांनी निर्णय दिला.
पण सरपंच समाधानी दिसले नाहीत. काही क्षण ते विचारात पडले. मग म्हणाले,
ही सारी कागदी आकडेवारी असते खानोलकर साहेबांची. प्रत्यक्षात त्या विहिरीत पाणी कमी आहे. पुन्हा साचलेलं पाणी आहे. आरोग्याचा प्रश्नही उद्भवेल. त्यापेक्षा डेप्युटी इंजिनिअरनी टेंपररी वॉटर सप्लाय स्कीमची योजना केली आहे. सात लाखाची. फक्त पाईपलाईन आंथरली की दोन दिवसात तीन किलोमीटर अंतरावरील हाय यिल्डिंग बोअरवरून गावास पाणी येऊ शकेल. परमनंट योजना झाली की, ही पाईपलाईन इतर ठिकाणी वापरा.
'ठीक आहे सरपंच - मी या पर्यायाचा विचार करीन.'
