पान:पाणी! पाणी!! (Pani ! Pani !!).pdf/184

विकिस्रोत कडून
हे पान प्रमाणित केलेले आहे.

 “काय चाललंय अमिना? बाजारला येतेस?'

 ‘नहीं लंका, पैसा कहाँ है बाजार के लिए? तू जा. मैं नहीं आ सकती उदासवाणी अमिना उद्गाली.

 ‘काल सकिना माझ्याकडे आली व्हती...' लंका सांगत होती, 'तुझी पोरं भुकेनं तळमळत होती. म्या त्येंना चार-पाच भाकऱ्या दिल्या... पण रोजचं काय? तुझे कादरमिया ध्येन देणार नायती हे का मला ठाव नाय? पण तुझं काय? तू अशी का वागतेस अमिना? अगं, मला सम्दं समजलंय, पण आपरेशनला जबरदस्ती हाय का? नाय केलं म्हणून का काम मिळणार नाय?'

 ‘मुझे सब समजता है.... ‘अमिना म्हणाली, 'लेकिन दिल नही करता...'

 ‘बच्चे पैदा केलेत, त्येस्नी खायला घालाया नगं?' लंका म्हणाली, 'असं काळीज भारी करून कसं भागेल? बये, तुला काम केलंच पाहिजे. चल, नवं काम सुरू झालंय - रस्त्याचं. निस्तं मातीकाम हाय. हलकं काम हाय... तवा उद्यापासून जाऊ....

 आणि अमिनाचा कंठ दाटून आला. स्वतःच्या भावना काबूत ठेवणं तिला शक्य नव्हतं. ती भरभरून बोलू लागली.

 ‘क्या बताऊ लंका, मेरा क्या हाल है... बच्चा बंद नहीं करना, मजहब नहीं परवानगी देता, ऐसा ये कहते हैं. मुझे नहीं मालूम सच क्या है... लेकिन लगता है, जिसे मैं खिला-पिला नहीं सकती, उसे पैदा क्यों करू ? और घर बैठे तो अल्लाताला दानापानी देनेवाला नहीच है. हातपैर तो हिलानेही पडेंगे... लेकिन जो इसका जिम्मेदार है, वो नहीं कुछ करता.... मैं क्यों करू ? क्यों?'

 'तू आय हायेस पोरांची - बाईल हायेस... सोसणं आपलं नशीब हाय. अमिना, त्येला तू आन् म्या तरी काय करणार?' लंका अनुभवाचे बोल सुनावीत तिची समजूत काढत होती.

 ‘सच्ची बोलती है तू लंका, माँ का दिल बच्चे की भूख देख नहीं सकता, हम औरते प्यार से मजबूर हैं.... मजबूर !' आपले डोळे पुसत ती म्हणाली, 'ठीक है. मैं

पाणी! पाणी!'! / १८२