मद्रासेकडे "पुलंगोलल" ह्मणतात. हें वाद्य कृष्णाने शोधून काढिलें असें ह्मणतात.
सरलबन्सी–-हें अलगुजासारखें वाद्य आहे.
लयबन्सी–-हें वाद्य तोंडाच्या एका बाजूनेंच फुंकावयाचें असतें.
अलगोजा--पंजाबांत अलगुजास हें नांव आहे.
नायरी--हें लांकडाचे एक वाद्य आहे. त्याच्या योगानें सुराचा भरणा होतो.
वेणू--ओढिया प्रांतात वेणूला बेणू म्हणतात. परंतु ती चार पासून सहा इंच लांब असते.
कलम--ह्मणजे लेखणी. हें वाद्य लेखणीसारखें असते.
अलकूजा–-हें आपल्या अलगूजा सारखें दक्षिणेंतील वाद्य आहे.
मगविणें--हें नारळाच्या पोग्यापासून तयार केलेलें सनईसारखें एक वाद्य आहे.
कर्णा-- याला ताडाच्या पानाची व कधीं कधीं हस्तीदंताची पिंपारी असून खालीं पितळेचें असतें.
नागसरम–-हेंही नारळाच्याच पोग्याचें केलेलें असतें.
सुरणा--याला पुढें सात व मागें एक भोंक असतें. याचीही पिंपारी ताडाच्या पानाची असते.
पंचम उत्थू--लांकडाच्या नळीवर चामडें लावून व पितळेच्या कड्या लावून तयार केलेलें हें एक मद्रासे कडील वाद्य आहे. याला एकच भोंक असतें. याचा आपल्या “सूर" नांवाच्या वाद्यासारखाच उपयोग होतो.
उत्थू--हें वरील वाद्यापेक्षां जरा लहान असतें.
सनई--चौघड्याबरोबर वाजविण्याचें हें एक वाद्य आहे.
थिरुचिन्नम--हा कर्णा असावा.
कोंबू--हा S या आकाराचा एक कर्णा आहे.
शृंग--हें शंकरापुढें वाजविण्याचें एक वाद्य आहे.
रणशृंग--हें लढाईच्या वेळीं आपल्या देशांत पूर्वी वाजवीत असत तें वाद्य.
