( २१ ) धरिलें हैं घरघेणें ॥ १ ॥ या नांवें कृपासिंधु । ह्मणवितोसी दीनबंधु ॥ मज तरी मैंदु । दिसतोसी पाहातां ॥ २ ॥ अमळ दया नाहीं पोटीं । कठीण तैसाचि कपटी ॥ आंधळयाची काठी । माझी गुदरसीच ना ॥ ३॥ तुकया- बंधु ह्मणे पुरती । नाहीं ह्मण बरें अनंता ॥ एरवी असतां । तुझा घोंट भरिला ॥ ४ ॥ ॥ ८० ॥ काय सांग हृषीकेशा । आहे अनुताप आला ऐसा ॥ गिळा- यासी निमिषा । लोगों नेदावें ॥ १ ॥ माझे बुडविलें घर । लेक बाळे दारोदार ॥ लाविली काहीर । तारातीर करोनी ॥२॥ जीव घ्यावा किंवा धावा । तुझा आपुला केशवा ॥ इतुकें उरले आहे । भावाचिया निमियें ॥ ३ ॥ तुकयाबंधु ह्मणे जग । बरे वाईट ह्मणों मग ॥ या कारणे परि लाग।न सांडावा सर्वथा ॥ ४ ॥ |॥ ८१ ॥ मायबाप निमाल्यावरी । घातलें भावाचे आभारी॥ तोही परि हरी । तुज जाला असमाई ॥ १॥ हे कां भक्तीचे उपकार । नांदतें विध्वंसिलें घर में प्रसन्नता व्यवहार । शेवटी हे झालासी ॥ २ ॥ एका जीवावरी । होत दोनी कुटुंबारी ॥ चाळयूं तो तरी । तुज येतो निर्लज्जा ॥ ३ ॥ तुकयाबंधु मणे भला । आणीक काय अणावें तुला । वेडा खाने केला ॥ तुजसवें संबंधु ॥ ४ ॥ ॥ २॥ पुर्वी पूर्वजांची गति । हेचि आइकिली होती ॥ संवे लावूनी श्रीपती । निश्चिती केली तयांची ॥१॥ कां रे पाठी लागलासी । ऐसा सांग हृषीकेशी ॥ अद्यापवरी न राहासी । अंत पाहासी किती म्हणू ॥ २ ॥ जन्मजन्मांतरीं दावा । आह्मां आपणां केशवा ।। निमित्य चालवा। काईसया- स्तव हैं ॥३॥ तुकयाबंधु ह्मणे अदेखणा । किती होसी नारायणा ॥ देखों शकवेना । खातयासी न खात्या ।। ४ ।। ॥ ८३ ।। निसुर संसार करून । होतों पोट भरून ॥ केली विवसी निर्माण । देवपण दाखविलें ॥ १ ॥ ऐसा काढियेला नीस । काय म्हणे सहित वंश ॥ आणिलें शेवटास। हाउस तरी न पुरे ॥ २ ॥ उरलों पालन्या शेवटीं । तेही न देखवे दृष्टी ॥ दोघांमध्ये तुटीं । रोकडीचि पाहिली ॥ ३ ॥ बुकयाबंधु अणे गोड । बहु झालें अति वाड ॥ अणोनी कां बुड । मुळ्यां- रहित खावें ॥ ४ ॥
