पान:तुकारामबावांचे बंधु कान्होबा, मुलगी भागूबाई, आणि शिष्य निळोबा यांच्या अभंगाची गाथा.pdf/52

( ११ ) क्रोध देभ अहंकार । गर्व ताठा मद मत्सर ॥ यांचे तरी माहेरघर । पर- पकार वैरी जैसा ॥ ४ ॥ निंदा द्वेष घात विश्वास । करितां नाही केला आळस ॥ करू नये ते केले संतउपहास । अभक्ष तेही भक्षिलें ॥ ५ ॥ पाळिलें नाहीं पितृवचन । सदा परद्वारी परधनीं ध्यान में घोलों नये घडलें ऐसे अन्योन्यविण । दासीगमन आदिकरूनी ॥ ६ ॥ कायापर्ने वाचाइंद्रियांशीं । सकळ पापांचीच राशी । तुकयाबंधु ह्मणे ऐसियासी । आलों हृषीकेशी तुज शरण ॥ ७ ॥ | ॥ ३९ ॥ काय काय करितों या मना । परि नाइके नारायणा ॥ करू नये याची करी विवंचना । पतना नेऊ आदरिलें ॥ १ ॥ भलतिया सर्वे धांवे सैराट । वाट अडवाट देरे दरकुट ॥ न विचार कुहें कहीं कपट । घात बळकट मांडियेला ॥ २ ॥ न पुरती भ्रमणी दाही दिशा । सप्त ही पाताळे आकाशा ॥ घाली उडी बळेचि देखोनी फांसी । केलों या देशा पाहुणा ॥ ३ ॥ चेतवूनी इंद्रियें सकळ । आशा तृष्णा कल्पना काम क्रोध काळ ॥ दुरावली शुद्ध बुद्धि केली राळ । ऐसें चांडाळ अनिवार हैं। ॥ ४ ॥ आतां काय ऐसे करावे यासी । बहु जाचिलों केलों कासाविसी ।। तुकयाबंधु मणे हृषीकेशी । धांव मज ऐसी परी झाली ॥ ५ ॥ दसरा. ॥ ४० ॥ सुंदर सुख साजिरें । कुंडलें मनोहर गोमटीं वो ॥ नागर नागखोपा । केशर कस्तुरी मळवटीं वो ॥ विशाळ व्यंकट नेत्र । वैजयंती तळपे कंठीं वो । कास पीतांबराचीं । चंदन सुगंध साजे उटी वो ॥ १ ॥ अतिवरवंटा बाळा । अली सुलक्षण गोंधळा वो ॥ राजस तेजोराशी । मि- रवी शिरोमणी वेल्हाळी वो । कोटि विशशिप्रभा ।लोपल्या सकळा वो। न कळे ब्रह्मादिकां । अनुपम्य इची लीळा वो ॥२॥ सावळी सकुमार । गोरी शुजा शोभती चारी वो ॥ सखोल वक्षस्थळ । सुदाळ पदक झळके वरी वो॥ कर्दी क्षुद्र घटिका । शब्द करिताती माधुरी वो ॥ गर्जत चरणीं वांकी । अ- भिनव संगीत नृत्य करी वो ॥३॥ अष्टांग मंडित काय । वर्णावी रूपठेवणी